Prawo grawitacji  kolejne oszustwo
Proste obliczenia arytmetyczne wyraz
nie pokazują, że siła przyciągania
Księżyca do Słońca jest dwa razy większa niż Księżyca do Ziemi.
Oznacza to, że zgodnie z  prawem powszechnego ciążenia (prawo
grawitacji) , Księżyc powinien obracać się wokół Słońca&
Jak mówiła pewna persona z radzieckiej klasyki kina:  Nie pora
przyjaciele moi zamachnąć się na Isaaca, czy rozumiecie m-m, naszego Szekspira Newtona? .
Myślę, że najwyższa pora. Newton jest uważany za jednego z największych umysłów
naukowych w historii ludzkości.  Matematyczne podstawy filozofii naturalnej położyły
podwaliny pod  światopogląd naukowy , który stopniowo przekształcono w wojujący
materializm, który stał się podstawą naukowego paradygmatu na całe stulecia.
Prawo do jedyności prawdy argumentował  ścisłą wiedzą o zjawiskach otaczającego świata.
Fundamentem tej samej  niezbitej, ścisłej wiedzy stało się  prawo grawitacji imienia Isaaka
Newtona. Pokażemy, że żadne prawo grawitacji w przyrodzie w rzeczywistości nie
występuje, a cała fizyka współczesna zbudowana jest nawet nie na piasku, a na błotnej brei.
Aby zademonstrować nieprawidłowość hipotezy Newtona dotyczącej wzajemnego
przyciÄ…gania materii, wystarczy tylko jeden-jedyny argument. My podamy niejeden, i
zaczniemy od najbardziej widocznego i łatwego do sprawdzenia  ruchu Księżyca po swojej
orbicie. Formuły znane każdemu uczniowi szkoły średniej, a obliczenia są dostępne dla
piątoklasisty. Dane do obliczeń można wziąć chociażby z Wikipedii, a potem sprawdzić w
informatorze naukowym.
Zgodnie z Prawem, ruch ciał niebieskich po ich orbitach uwarunkowany jest siłą przyciągania
pomiędzy masami ciał i ich prędkością względem siebie. Tak więc, spójrzmy, gdzie
skierowana jest wypadkowa sił przyciągania Ziemi i Słońca, działająca na Księżyc w chwili,
gdy Księżyc przelatuje pomiędzy Ziemią i Słońcem (chociażby w chwili zaćmienia słońca).
Siła przyciągania, jak wiadomo, jest określana za pomocą wzoru:
Gdzie:
G  stała grawitacji.
m, M  masy ciał.
R  odległość między ciałami.
Wez
my z podrÄ™cznika: staÅ‚a grawitacji równa siÄ™ na przykÅ‚ad 6, 6725×10×10-11Nm2/kg2.
Masa Księżyca  7,3477 × 1022 kg.
Masa SÅ‚oÅ„ca  1, 9891 × 1030 kg.
Masa Ziemi  5, 9737 × 1024 kg.
Odległość między Ziemią i Księżycem = 380 000 000 m.
Odległość między Księżycem a Słońcem = 149 000 000 000 m.
Podstawiając do formuły te dane otrzymamy:
Siła przyciągania pomiędzy Ziemią a Księżycem = 6,6725 x 10-11 x 7,3477 x 5,9737 x 1022
x 1024/3800000002 = 2028 × 1020 N
Siła przyciągania między Księżycem a Słońcem = 6,6725 x 10-11 x 7,3477 x 1,9891 x 1022 =
4,39 · 1030/1490000000002 × 1020 N
Tak więc, według rygorystycznych danych naukowych i obliczeń, siła przyciągania między
Słońcem a Księżycem, w momencie przejścia Księżyca między Księżycem a Słońcem, jest
ponad 2 razy wyższa niż między Ziemią a Księżycem. Następnie Księżyc powinien
kontynuować dalej swoją drogę po orbicie wokół Słońca gdyby było prawidłowe  Prawo
powszechnego ciążenia (grawitacji) . Oznacza to, że napisane przez Newtona prawo w
przypadku Księżyca  nie obowiązuje.
Należy również pamiętać, że Księżyc nie wykazuje swoich właściwości przyciągania w
stosunku do Ziemi: jeszcze w czasach Laplace a uczonych wprowadzono w ślepy zaułek
morskich przypływów, które w żaden sposób nie zależą od Księżyca.
Kolejny fakt. Księżyc poruszając się wokół Ziemi powinien oddziaływać na trajektorię tej
ostatniej, przeciągając Ziemię w boki swoim ciążeniem. W rezultacie trajektoria Ziemi
musiałyby być zygzakowata, ściśle po elipsie powinno przesuwać się centrum masy systemu
Księżyc-Ziemia:
Ale, niestety, nic takiego nie znaleziono, chociaż współczesne metody pozwalają w sposób
wiarygodny na ustalenie przesunięcia w stronę Słońca i z powrotem, z szybkością koło 12
metrów na sekundę. Jeżeli istniałoby ono w rzeczywistości.
Nie stwierdzono zmniejszenia wagi ciał przy zanurzaniu w bardzo głębokim szybie. Pierwszą
próbę sprawdzania teorii ciążenia masy przeprowadzono nad brzegiem oceanu indyjskiego,
gdzie z jednej strony znajduje się najwyższe na świecie kamienne pasmo Himalajów, a z
drugiej  ocean, wypełniony przez mniej masywną wodę. Ale niestety, pion się nie odchyla w
stronę Himalajów! Mało tego, ultraczułe grawimetry  nie wykazują różnicy w ciężarze
badanego ciała na tej samej wysokości gór i morza, chociaż głębokość tam wynosi około
kilku kilometrów.
I wtedy świat nauki, żeby ocalić oswoją teorię, wymyślił podpórkę: niby przyczyną tego ma
być  izostazja  że niby pod morzami leżą gęstsze skały, a pod górami  rozdrobnione, przy
czym gęstość ich jest akurat taka aby dopasować wszystko pod właściwą dla uczonych
odpowiedz
. To stara śpiewka!
Ale żeby to tylko w świecie naukowym był jedyny przykład dopasowywania otaczającej
rzeczywistości do teorii intelektualnych mężów. Można jeszcze przytoczyć rażący przykład
wymyślonej  cząstki elementarnej  neutrin, która została wymyślona w celu wyjaśniania
 defektu masy w fizyce jądrowej. Jeszcze wcześniej wymyślono  utajone ciepło
krzepnięcia w ciepłotechnice.
Ale oderwaliśmy się od  wszechświatowej grawitacji . Innym przykładem tego, gdzie
przewidywania tej teorii nie można stwierdzić to nieobecność satelitów u asteroid. Chmary
asteroid lata po niebie, i nie mają ani jednego satelity! Próby wyprowadzenia na orbitę
asteroid sztucznych satelitów skończyły się niepowodzeniem. Pierwszej próby  sondy NEAR
 podczepienia do asteroidy Eros próbowali Amerykanie. Na próżno. Druga próba  sonda
Hayabusa ( Sokół ), Japończycy wysłali ją do asteroidy Itokawa, i również całkowite
niepowodzenie. Podobnych przykładów można przytoczyć jeszcze wiele, ale nie będziemy
wypełniać nimi tekstu.
Zwrócimy się ku innemu problemowi wiedzy naukowej:
czy zawsze jest możliwość ustalenie w ogóle prawdy. Nie,
nie zawsze. Oto przykład, oparty na tej samej zasadzie
 powszechnego ciążenia . Jak wiadomo prędkość światła
jest skończona w wyniku czego odległe obiekty widzimy
nie tam, gdzie one siÄ™ znajdujÄ… w tej chwili, a widzimy je
w tym punkcie skąd wystartował widziany przez nas
promień światła. Wiele gwiazd, być może w ogóle już nie
ma a dociera z nich tylko światło  oklepany temat. A
ciążenie, grawitacja  z jaką prędkością się
rozprzestrzenia? Jeszcze Laplaceowi udało się ustalić, że
grawitacja ze Słońca idzie nie stamtąd gdzie je widzimy, a z innego punktu. Po analizie
danych zgromadzonych w tym czasie Laplace ustalił, że  grawitacja rozchodzi się szybciej
od światła, co najmniej siedem rzędów wielkości! Ostatnie pomiary przesunęły szybkość
rozszerzania grawitacji jeszcze dalej  co najmniej 11 rzędów wielkości szybciej niż z
prędkość światła.
Istnieje podejrzenie, że  grawitacja rozprzestrzenia się w mgnieniu oka. Ale jeśli to
faktycznie ma miejsce, wtedy jak to ustalić  przecież każdy pomiar teoretycznie jest
niemożliwy bez jakiegokolwiek błędu. Tak więc nigdy nie wiadomo  czy to jest skończona
lub nieskończona prędkość. A świat w którym ona ma granicę i świat w którym ona niema 
to  dwie wielkie różnice i nigdy nie będziemy wiedzieć, w którym świecie żyjemy my! Oto
granica, którą postawiono naukowej wiedzy. Przyjąć ten lub inny punkt widzenia  to sprawa
wiary, całkowicie irracjonalnej, przeczącej logice. Tak jak wymyka się jakiejkolwiek logice
wiara w  naukowy obraz świata , który opiera się na  prawie powszechnego ciążenia , które
istnieje w głowach zombirowanych, i które nie znajduje odzwierciedlenia w otaczającym nas
świecie&
Teraz pozostawimy prawo Newtona, a na zakończenie damy jaskrawy przykład tego, że
prawo odkryte na Ziemi, nie jest powszechne dla reszty Wszechświata.
Spójrzmy na ten sam Księżyc. Najlepiej w pełni księżyca. Dlaczego Księżyc wygląda jak
dysk  czy blin, niczym chlebek, których to formę posiada? Przecież on jest kulą a kula jeżeli
jest oświetlona od strony fotografa, wygląda przykładowo tak: w centrum  odblask, dalej
oświetlenie pada ku brzegom dysku dając ciemniejszy obraz.
Księżyc na niebie ma oświetlenie równomierne  w centrum, na brzegach, wystarczy spojrzeć
w niebo. Można skorzystać z dobrej lunety lub aparatu fotograficznego z silnym optycznym
 zoomem , przykład takiego zdjęcia podano na początku tego artykułu. Zrobione ono było z
16-krotnym zbliżeniem. Ten obraz może być przetworzony w dowolnym programie
graficznym wzmacniającym kontrast, żeby przekonać się, że to prawda, co więcej, światło na
górnych krawędziach dysku i na dole jest nawet nieco większe niż w centrum, gdzie według
teorii powinno być maksymalne.
Tutaj mamy przykład tego, że prawa optyki na Księżycu i Ziemi są zupełnie inne! Księżyc z
jakiegoś powodu całe padające na niego światło odbija w stronę Ziemi. Nie ma żadnych
podstaw aby rozszerzać prawa określone w warunkach Ziemi, na cały Wszechświat. Nie jest
faktem, że fizyczne  stałe są stałymi w rzeczywistości i nie zmieniają się z czasem.
Wszystko powyższe pokazuje, że  teorie ,  czarnych dziur ,  bozonów Higgsa i wiele
innych  to nawet nie fantastyka naukowa, a po prostu majaczenie, większe niż teoria o tym,
że ziemia opiera się na żółwiach, słoniach i wielorybach&
Linki:
- Artykuł  Prawo powszechnego ciążenia
- Drobiazgi i niuanse powszechnego ciążenie
- Księżycowe anomalie lub fałszywa fizyka?
z
ródło
z
ródło 2