Modlitwa wstawiennicza. Wybrane zagadnienia
" istniała również praktyka zwracania się do wspólnoty z prośbą o modlitwę,
również ze sprecyzowaną intencją (która była powierzana zarówno modlitwie
ks. Grzegorz Strzelczyk, 22 Mar 2004
wspólnotowej, jak i prywatnej);
" istniała praktyka modlitwy o uzdrowienie fizyczne, która łączyła się (zwykle choć
1. Modlitwa prośby a modlitwa wstawiennicza
niekoniecznie) z udzielaniem sakramentu chorych;
Modlitwa wstawiennicza w gruncie rzeczy nie jest niczym innym, niż jednym z
" ze wzmianek w liście Jakuba można wnosić, że modlono się także w celu
rodzajów modlitwy prośby, wyróżniający się tym, że modlimy
przezwyciężenia skutków grzechu (których choroba mogła być manifestacją);
się w niej nie za nas samych, ale:
" istniało wśród pierwszych chrześcijan przekonanie o wielkiej skuteczności tego
1) za kogoś innego - i jest to ściśle określona osoba (lub grupa osób);
rodzaju modlitwy.
2) we w miarę precyzyjnie określonej intencji.
Do tych dwóch elementów dochodzi zwykle trzeci: osoba, za którą ktoś się modli 3. Przeobrażenia w praktyce kościelnej
zwykle sama prosi o modlitwę i podaje jej szczegółową
intencję. Czy można mówić o zniknięciu modlitwy wstawienniczej z póz
niejszej praktyki
Kościoła? I tak i nie. Tak, jeśli mamy na myśli jej formy spontaniczne, to znaczy
W modlitwie wstawienniczej można się posłużyć jakąkolwiek formą modlitwy prośby zebranie małej grupy chrześcijan, by modlić się w intencji konkretnej osoby o
- od tradycyjnych jak różaniec począwszy, poprzez modlitwę proszącej. Nie, jeśli mamy na myśli inne formy modlitwy.
modlitwę spontaniczną, na jubilacji (tzw. modlitwie w językach) skończywszy.
Wraz z rozrostem ilościowym chrześcijaństwa w IV wieku, wspólna modlitwa zaczyna
Szczytową formą modlitwy wstawienniczej jest Eucharystia sprawowana w danej, ciążyć coraz bardziej w stronę form liturgicznych (jednak wewnątrz liturgii
szczegółowej intencji (cały Kościół z Chrystusem pozostawały zawsze elementy modlitwy wstawienniczej: intencje szczegółowe
ukrzyżowanym i zmartwychwstałym jako Głową angażuje się w modlitwę). modlitwy wiernych), wypierając z wolna małe zebrania. Głębsze życie modlitewne
zaczyna się koncentrować w rodzącym się wówczas ruchu pustelniczym i
monastycznym (zakonnym). Pisma wywodzące się ze środowisk mniszych przynoszą
2. Fundamenty biblijne dziesiątki świadectw o modlitwie wstawienniczej pustelników lub mnichów. Przez
 szeregowych chrześcijan byli oni uważani wręcz za coś w rodzaju  instytucji
Biblia nie daje szczegółowych wskazówek na temat modlitwy wstawienniczej. Poza wstawienniczych (często w praktyce utrzymując się po części z tego, co
ewangelicznymi tekstami mówiącymi o konieczności i otrzymywali w darze od tych, którzy ich prosili o modlitwę...). Z czasem jednak, wraz
owocności modlitwy w ogóle (zwłaszcza modlitwy wspólnotowej) - por. np. Mt 7,7- z wycofaniem się życia zakonnego  za mury , ta forma wstawiennictwa straciła
11; 18,20; 21,22; J 14,13; 15,16; 16,23-26 i miejsca znacznie na dynamice, choć odżywała każdorazowo, wraz z powstawaniem nowych
paralelne - mamy zaledwie kilka wzmianek. Oto podstawowe dane, jakie dzięki nim zakonów.
uzyskujemy:
Drugą linią rozwojową wstawiennictwa, była linia liturgiczna: modlitwa liturgiczna
" istniała w pierwotnym Kościele praktyka szczególnej modlitwy wspólnoty w kapłanów i zakonników zaczęła z czasem przejmować na siebie cały  ciężar
wstawiennictwa. Najsilniejszym momentem tej linii rozwojowej jest praktyka
intencji niektórych jej członków, którzy znajdowali się w szczególnych sytuacjach,
sprawowania Eucharystii w konkretnej intencji, wyznaczonej przez osobę proszącą o
potrzebach (np. mieli podjąć szczególną posługę - wówczas takiej modlitwie
Eucharystię (jest to chyba zarazem forma modlitwy wstawienniczej najbardziej
przewodniczyli odpowiedzialni za wspólnotę [Apostołowie]);
angażująca Kościół i samego Chrystusa). Na tej samej linii umieścić można tzw. otwarciem się człowieka na Boże działanie. Powiedzeniem:  Boże, chcę, działaj w
zalecania: prośby, które ludzie przedstawiają kapłanowi, by włączył je do moim życiu . Bóg szanuje ludzką wolność, dlatego  czeka na modlitwę ze swoim
modlitwy powszechnej. działaniem. I wchodzi chyba też jakoś  proporcjonalnie do otwarcia się człowieka.
Można też chyba mówić o trzeciej linii, jaką jest prywatna, indywidualna modlitwa Wobec Boga nie jesteśmy izolowanymi jednostkami: łączy nas z jednej strony jedność
prośby, która nigdy w Kościele nie zamarła... wspólnego człowieczeństwa, z drugiej - jedność opierająca się na fakcie, iż Jezus umarł
za wszystkich ludzi, a tym samym uczynił wszystkich nas braćmi. Ta dwuwymiarowa
Wraz z reformą Soboru Watykańskiego II, która przyniosła powrót do świadomości jedność sprawia, że nic, co dotyka jednej osoby, nie pozostaje zupełnie bez wpływu na
Kościoła pierwotnego, wedle której wszyscy ochrzczeni, nie tylko kapłani, mają swoje pozostałe. Oczywiście manifestuje się to mocniej wówczas, kiedy pomiędzy osobami
miejsce i swoją funkcję w Kościele, modlitwa wstawiennicza - zwłaszcza w formie istnieje też wspólnota konkretna (rodzina, znajomość, przyjaz
ń, itd.).
wspólnotowej - powraca w codzienność chrześcijan...
I tu dochodzimy do sedna. Na mocy naszej  solidarności w człowieczeństwie i
odkupieniu możemy poprzez naszą modlitwę, nasze otwarcie się, wypowiadać Bogu
4. Próba interpretacji teologicznej  tak w imieniu (lub wraz z) drugiej osoby, otwierając Mu tym samym nieco bardziej
drogę do jej serca. Największym takim  tak (i w pewnym sensie  tak definitywnym)
Chodzi nam teraz na odpowiedz
na dwa pytania: Jakie jest znaczenie modlitwy była śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, dlatego każde nasze wstawiennictwo jest w
wstawienniczej dla życia Kościoła? Na czym bazuje się jej gruncie rzeczy uczestnictwem we wstawiennictwie samego Chrystusa, które dziś Duch
skuteczność? Jako punkt wyjścia posłuży nam tekst Katechizmu Kościoła Katolickiego Święty przedłuża w Kościele.
(2634-2636).
5. Niektóre współczesne formy modlitwy wstawienniczej
Wstawiennictwo zbliża nas do modlitwy Jezusa: chodzi o to, iż nasza modlitwa staje
się w jakiś sposób przedłużeniem modlitwy samego Jezusa, ta zaś była odbiciem Jego Zajmiemy się teraz tylko kilkoma rodzajami modlitwy wstawienniczej - takimi, w
misji. On przyszedł na świat zbawić grzeszników, a więc: których mała grupa modli się bezpośrednio w intencji osoby obecnej, która sama tę
intencję podaje (lub poddaje pod rozeznanie grupy).
" modlitwa wstawiennicza jest przede wszystkim modlitwą, która ma na celu
przezwyciężenie grzechu i jego skutków w człowieku. Jako taka przynależy do 5.2 kilka uwag ogólnych
samej istoty posłannictwa Kościoła, który przedłuża w świecie obecność i działanie
samego Jezusa. Dlatego: Nim przejdziemy do kwestii szczegółowych, warto zwrócić uwagę na kilka spraw
odnoszących się właściwie do każdego rodzaju modlitwy
" modlitwa wstawiennicza (w szerokim rozumieniu) jest zadaniem każdego wstawienniczej.
chrześcijanina wypływającym z misji, która została mu powierzona w
Nie powinno się podejmować modlitwy bez (przynajmniej domniemanej) zgody
sakramentach chrztu i bierzmowania.
pasterza odpowiedzialnego za wspólnotę - w miarę możliwości
powinien on być obecny.
Chodzi tu o nic innego, jak o naszą odpowiedzialność za braci (komunia świętych),
szczególnie zaś za nie- lub słabo wierzących oraz tych, którzy borykają się z grzechem
W modlitwie należy zawsze szanować tego, za którego grupa się modli. Zwykle
lub jego skutkami. Wstawiennictwo chrześcijańskie musi być powszechne, to znaczy
modlitwa wstawiennicza jest dużym przeżyciem dla osoby o nią proszącej. Należy
dotykać ludzi także znajdujących się poza widzialnymi granicami Kościoła, a za
więc brać pod uwagę mechanizmy psychiczne funkcjonujące w osobie, za którą
których także Jezus wstawiał się do Ojca...
grupa się modli: mogą one znacznie utrudnić skupienie się na modlitwie,
prawdziwe otwarcie na Jezusowe działanie. Trzeba się wystrzegać wszelkich form
Na czym opiera się  mechanizm wstawiennictwa? Otóż przede wszystkim trzeba nam
manipulacji
przyjrzeć się nieco temu, czym jest modlitwa prośby. W gruncie rzeczy jest ona
 emocjonalnej. Grupa posługująca modlitwą musi być wyczulona na potrzeby " modlitwa dziękczynienia pozwala na dostrzeżenie (zwłaszcza osobie, za którą
osoby, wobec której posługuje, a nie próbować zaspokajać własnych - także w
grupa się modli) tego, co Pan już zdziałał, co już się dokonało. Ważne jest też
dziedzinie emocjonalnej (uważać na przyzwyczajenia i schematy...!). W praktyce
dziękczynienie za to, co się dokona - jako wyraz zaufania i nadziei;
oznacza to, iż:
" modlitwa przeproszenia pozwala na oczyszczenie serc na początku modlitwy,
" należy unikać form modlitwy nieznanych osobie, za którą grupa się modli lub
na zachowanie właściwych proporcji: wobec naszej grzeszności każde Boże
takich, w które trudno byłoby się jej włączyć (np. jubilacji, jeśli dana osoba się
działanie jest niesamowitą manifestacją miłości.
z nią wcześniej nie spotykała);
" należy unikać takich form zewnętrznych (nałożenie rąk itd., zbyt wielka
W modlitwie należy pozostawić Bogu  wolność działania , to znaczy modlić się
liczebnie grupa), które mogłyby utrudniać skupienie osobie, za przede wszystkim o wypełnienie się woli Pana względem
którą grupa się modli; danego człowieka czy sytuacji: modlitwa może być skuteczna tylko na tyle, na ile
będzie współbrzmiała w wolą Boga. Konkretna intencja
" należy unikać tworzenia atmosfery gorączkowości, napięcia emocjonalnego, a modlitewna jest wyrazem naszego rozeznania sytuacji, a to zawsze może być
niedoskonałe.
zwłaszcza wszystkiego, co nadawało by modlitwie pozory magii,
tajemniczości itd.;
Osoby prowadzące oraz osoba o modlitwę prosząca powinny znajdować się w
stanie łaski uświęcającej - chodzi o bycie  przepuszczalnym dla Bożego dzialania.
" należy unikać sytuacji  miażdżenia miłością - wylewnego okazywania ciepła
osobie, za którą grupa się modli. Ostrożność trzeba zachować zwłaszcza w
Należy być ostrożnym w stosowaniu tzw. prośby o Słowo (modlitwa, po której
dziedzinie gestów (przytulanie itd.). Jednocześnie też nie należy mrozić
otwiera się na chybił trafił Biblię i odczytuje fragment jako skierowany konkretnie
chłodem i dystansem. Miarą muszą być potrzeby i możliwości osoby proszącej
do osoby za którą grupa się modliła). Nie może ona być traktowana jako czynność
o modlitwę;
magiczna. Unikać należy wytwarzania wrażenia, że Pan musi się w ten sposób
wypowiedzieć. Przed odczytaniem fragmentu osobie, za którą grupa się modliła,
" należy unikać wzbudzaniu w osobie, za którą grupa się modli przekonania o
powinni go odczytać prowadzący: wcale niekoniecznie fragment, który się otworzy
automatyczności działania modlitwy ( od tej chwili będzie już wszystko
musi być rzeczywiście znakiem Bożej wypowiedzi... Czasem - w przypadku
dobrze ), jak również wzbudzania zbyt wielkich oczekiwań wobec niej;
szczególnie trudnych i niejasnych tekstów - warto powtórnie otworzyć Biblię. Nie
powinno się też pozostawiać osoby samej ze Słowem bez wskazania jej
" należy unikać wzbudzania w osobie, za którą grupa się modli przekonania, iż
przynajmniej przybliżonej interpretacji fragmentu.
jeśli prośba nie zostanie spełniona, to będzie to na pewno z jej winy ( Pan na
pewno zadziała, jeśli mu nie przeszkodzisz... ).
5.2 modlitwa w pojedynczych potrzebach
W modlitwie nie należy ograniczać się do modlitwy prośby: równie ważne są
pozostałe formy modlitwy, gdyż poszerzają niejako horyzonty samej modlitwy,
W tej modlitwie osoba prosząca o modlitwę sama definiuje intencję i przedstawia
otwierają szerzej serca modlących się osób:
ją grupie, która podejmuje modlitwę. Grupa posługująca modlitwą może być tutaj
nawet bardzo duża (za wyjątkiem sytuacji, w których grupa modli się o
" modlitwa uwielbienia powinna spowijać całą modlitwę; bardziej bowiem niż
uzdrowienie wewnętrzne i podawanie intencji do wiadomości dużej ilości osób
osiagnięcie określonego celu chodzi w modlitwie o oddanie chwały Panu.
mogło by być krępujące dla osoby proszącej o modlitwę).
Uwielbienie pomaga nie zamykać serca w wąskich ramach podanej intencji, ale
otwierać je szeroko, także na inne wymiary Bożego działania, które On sam
W samej modlitwie należy zwrócić uwagę na początkowe dziękczynienie za daną
wybiera;
osobę i uwielbienie Boga w niej.
5.3 modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne zapobiec ewentualnym kryzysom.
Modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne jest modlitwą o przezwyciężenie grzechu lub 5.3.1. bez rozeznania
jego skutków (także skutków grzechów innych ludzi, które dotknęły daną osobę).
Chodzi w niej o pomoc człowiekowi w otwarciu się w pełni na działanie Bożego W sytuacji gdy osoba prosząca o modlitwę sama dokonała rozeznania swojej
przebaczenia, na moc płynącą z Chrystusowej śmierci i zmartwychwstania. Jako sytuacji i potrafi sprecyzować swoje problemy, grupa najzwyczajniej
taka jest więc ściśle związana z sakramentem pojednania: pomaga otworzyć się na towarzyszy jej w modlitwie podejmując po kolei problemy, które przedstawia.
jego owoce lub do niego podprowadza.
Dobrze jest jednak rozpoczynać modlitwę (po uwielbieniu i dziękczynieniu)
Ze względu na osobisty charakter tej modlitwy, należy unikać przeprowadzania jej od modlitwy o uzdolnienie do przebaczenia - w trzech wymiarach: w relacji
w dużych grupach. do Boga, siebie samego, bliz
nich. Decyzja o gotowości do bezwarunkowego
przebaczenia otwiera drogę Bożemu działaniu w sercu człowieka.
Skuteczność modlitwy o uzdrowienie uzależniona jest od zgodności z wolą Pana
wobec danej osoby. Nie jest więc automatyczna. Samo uzdrowienie zaś może 5.3.2. z rozeznaniem
przebiegać w sposób zupełnie nieprzewidziany - Bóg pozostaje wolny w swoim
działaniu. Zwykle nie jest ono ani natychmiastowe, ani zupełne w tym znaczeniu, Sytuacja znacznie się komplikuje, kiedy osoba prosząca o uzdrowienie prosi o
że Pan dotykając pewnych sfer, ukazuje poranienia w innych umożliwiając tym rozeznanie swojej sytuacji ze strony grupy. W sytuacjach, w
samym ich z kolei uzdrowienie. Można więc mówić o uzdrowieniu  pełzającym których w grę wchodzą bardzo poważne problemy (zranienia w sferze
lub  spiralnym (w tym znaczeniu, że pewne problemy mogą od czasu do czasu seksualnej, problemy rodzinne, zapiekły brak przebaczenia itd.) należy
powracać, jednak na innej płaszczyz
nie). Ważna jest, aby zarówno modląca się dążyć do liczebnego zacieśniania grupy (nie więcej niż 4 osoby, nie mniej niż
grupa, jak i osoba prosząca o modlitwę była tego świadoma. Modlitwa o 2) - trudno jest otwierać się w większej grupie.
wypełnienie się woli Pana musi być dominująca.
Dobrze jest jeśli oprócz grupy dokonującej rozeznania i modlącej się
Precyzyjne sformułowanie intencji, centralnego problemu, ma znaczenie o tyle, że bezpośrednio z osobą poranioną, równocześnie modli się druga grupa -
pozwala z jednej strony lepiej  wstrzelić się z modlitwą w wolę Pana, z drugiej przede wszystkim w intencji osób rozeznających: o pokój i jasność
ułatwia osobie proszącej o modlitwę otwarcie się na przyjęcie uzdrowienia. Nie rozeznania. Modlitwa ta ma też charakter osłonowy: chodzi o oddalenie
można lekceważyć sfery psychicznej człowieka, która jest na tyle silnie sprzężona wszelkich wpływów złego...
z duchową, by móc w pewnych sytuacjach utrudniać Boże działanie w człowieku.
Bardzo ogólna intencja, nie dotykająca bezpośrednio problemu nie prowokuje W sytuacji, gdy grupa rozeznająca posługuje się charyzmatami poznania
wysiłku woli człowieka ( Tak, chcę, żebyś właśnie tego dotknął Panie ) i tym (proroctwo, słowo poznania), powinien być w niej ktoś, kto przyjął
samym nie udrażnia drogi Bożemu działaniu. sakrament święceń (sąd o prawdziwości i zastosowaniu charyzmatów należy
do hierarchii) lub przynajmniej modlitwa taka powinna się odbywać za wiedzą
Uzdrowienie prowadzi często do poważnych zmian w wewnętrznej  sytuacji i zgodą (nie tylko domniemaną!) pasterza odpowiedzialnego za wspólnotę.
osoby, zmian często nieoczekiwanych, które okazują się być niewygodne. Jeśli
ktoś zasiedział się w swoich zranieniach, przyzwyczaił się do nich, być może uży- Nie powinny podejmować się modlitwy o uzdrowienie z rozeznaniem grupy,
wając ich jako wygodnej wymówki, by nie angażować się w pełni w życie, może które nie mają doświadczenia w tym względzie. Nie powinien takiej
w pierwszym momencie odebrać uzdrowienie jako coś niewygodnego, co utrudnia modlitwie przewodniczyć nikt, kto sam wcześniej, co najmniej kilka razy nie
mu życie... Może się w takiej osobie zrodzić wówczas pokusa powroty do sytuacji uczestniczył w rozeznawaniu jako członek zespołu. Nie wolno
sprzed uzdrowienia, do starych przyzwyczajeń. Ważne jest więc, by osoba proszą- eksperymentować na ludziach. Prowadzenie rozeznania wymaga sporego
ca o modlitwę była świadoma takiego niebezpieczeństwa, więcej, by grupa zape- doświadczenia i sporej wiedzy zakresu życia wewnętrznego i
wniła jej jakiś rodzaj towarzyszenia (nie tylko modlitewnego) po modlitwie, by psychologii.
Chodzi w tej modlitwie o podjęcie decyzji przebaczenia we wszystkich trzech
Sama modlitwa powinna rozpocząć się od uwielbienia i dziękczynienia oraz sferach relacji. Człowiek zwykle nie jest sam z siebie zdolny do całkowitego i
od modlitwy o pokój i jasność rozeznania. bezwarunkowego przebaczenia: potrzebuje mocy Jezusa, udziału w Jego
przebaczeniu dokonanym na krzyżu. Jednak często sama relacja z Jezusem
Bardzo ważne jest wytworzenie atmosfery pokoju i bezpieczeństwa (osoba jest zachwiana. Trzeba więc najpierw udrożnić kanał komunikacyjny: dana
prosząca o modlitwę już przez samą konieczność dotykania problemów osoba powinna wypowiedzieć Bogu wszystkie pretensje, które doń żywiła.
znajduje się w sytuacji niepokoju i niepewności). Zadając pytania, Grupa powinna się w tym czasie modlić o doświadczenie Bożej miłości, które
wysnuwając wnioski, osoby prowadzące muszą zachować jak największą osoba prosząca zwykle w tym właśnie momencie otrzymuje. To
delikatność. Nie wolno wchodzić siłą w sfery, których osoba prosząca o doświadczenie daje jej siłę do ofiarowania Bogu swojej gotowości do
modlitwę odsłonić nie chce lub nie jest gotowa (Pan ma swój czas). przebaczenia, którą On może dopełnić do decyzji (ważne, aby osoba
Nie wolno stosować żadnych form nacisku (psychicznego czy wypowiedziała swą decyzję przebaczenia). Odbudowana relacja z Bogiem
emocjonalnego). pozwala człowiekowi inaczej spojrzeć na samego siebie (ponowna modlitwa o
przebaczenie...) i wreszcie na innych (modlitwa o uzdolnienie do przebaczenia
W samym rozeznawaniu dużą uwagę należy zwrócić na emocje osoby innym). To potrójne przebaczenie
proszącej o modlitwę. Sfera emocjonalna jest w człowieku czymś w rodzaju otwiera bardzo szeroko bramy dla Bożego działania.
barometru: najszybciej reaguje na niewłaściwe relacje, na niebezpieczeństwa
itd. Najtrudniej ją też zakłamać. Negatywne emocje (lęk, niepokój, gniew, Sama modlitwa o uzdrowienie powinna obejmować nie tylko główny problem,
chęć ucieczki itd.) odsłaniają zawsze jakiegoś rodzaju nieporządek ale wszystkie sfery życia danego człowieka, relacje na trzech poziomach, a
wewnętrzny. Dzięki nim można odnalez
ć sfery szczególnie poranione, relacje wszystko to w odniesieniu do przeszłości, teraz
niejszości i przyszłości (Bóg
szczególnie nieuporządkowane. W praktyce chodzi o to, by dana osoba jest Panem czasu). Bardzo ważna jest modlitwa o uzdrowienie z lęku przed
referowała swoje emocje w odniesieniu do osób czy sytuacji ze swego życia. przyszłością.
Chodzi o coś w rodzaju emocjonalnego przeniesienia się w przeszłość, do
sytuacji, które mogły powodować zranienia. Modlitwę można zakończyć dłuższym uwielbieniem i dziękczynieniem, także
Oczywiście: precyzyjna znajomość przyczyn zranień nie jest warunkiem dziękczynieniem za spodziewane uzdrowienie.
skuteczności modlitwy, jednak może pomóc w precyzyjnym określeniu
głównego problemu, z jakim osoba się boryka. Wszelkie schematy w modlitwie o uzdrowienie muszą być podporządkowane
dynamice Bożego działania. W praktyce każda modlitwa jest inna, tak jak
Rozeznanie powinno objąć trzy sfery relacji: do Boga, do siebie samego, do różnią się ludzie i ich problemy. Zespół prowadzący musi więc być
innych. W praktyce jest tak, iż człowiek najłatwiej przyznaje maksymalnie elastyczny, by móc kształtować modlitwę z jednej strony w
się do nieuporządkowanych relacji z innymi: od tej więc przestrzeni zwykle zależności od możliwości i potrzeb osoby o modlitwę proszącej, z drugiej - w
warto zacząć rozeznawanie (od kogo doświadczyłem zła, komu nie zależności od tego, czego chce Pan. Dlatego konieczne jest ze strony
potrafię przebaczyć, o kim nie potrafię myśleć bez lęku, gniewu itd.). prowadzących nieustanne wewnętrzne nasłuchiwanie: Duch Święty może
Następnie trzeba wziąć pod uwagę relacje z samym sobą (na ile się poprzez poruszenia wewnętrzne komunikować, wskazywać jakoś dalszy
akceptuję, jakie żywię uczucia w stosunku do samego siebie itd.), wreszcie przebieg modlitwy.
relację z Bogiem (na ile doświadczam Jego miłości, jak On mnie
widzi, jakie uczucia we mnie wzbudza itd.). Bardzo często osoba poraniona Istotne jest aby poszczególni członkowie zespołu konfrontowali ze sobą swoje
wini za swoje poranienie nie tylko osoby bezpośrednio odpowiedzialne, ale osobiste odczucia i rozeznania (nie każde poruszenie musi pochodzić od
też siebie i Boga. Brak przebaczenia może być poważną przeszkodą dla Boga).
uzdrowienia, jeśli więc zachodzi taka potrzeba należy samą modlitwę o
uzdrowienie poprzedzić modlitwą przebaczenia.
W poważniejszych przypadkach rozeznawanie i modlitwa, mogą być
rozłożone na kilka etapów, ważne jest jednak, by nie przerywać w sposób
nieuporządkowany (chodzi o to, by zawsze zamknąć jakąś modlitewną całość
i nie zostawiać człowieka z rozgrzebanym wnętrzem).
Dobrze jest, kiedy modlitwa o uzdrowienie z rozeznaniem stanowi
przedłużenie lub przygotowanie do sakramentu pojednania. Można też
sakrament ten uczynić szczytowym punktem modlitwy rozłożonej na etapy.
Chodzi o to, iż każde uzdrowienie dokonuje się na mocy przezwyciężenia
grzechu przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Sakrament pojednania
zaś jest zwyczajnym środkiem, który On nam
pozostawił, byśmy mogli czerpać ze skuteczności tego wydarzenia. Modlitwa
więc w praktyce nie może dać niczego więcej, niż daje sakrament, może
natomiast pomóc w pełniejszym otwarciu się na jego działanie.
Grupa, która podjęła się modlitwy o uzdrowienie z rozeznaniem, podejmuje
się także odpowiedzialności za towarzyszenie danej osobie w przyszłości:
uzdrowienie może następować skokowo, może się rozpocząć po jakimś czasie
itd. Nie wystarczy uświadomić danej osobie, że uzdrowienie może mieć
zupełnie inny przebieg, niż się spodziewa. Trzeba jej zapewnić towarzyszenie
(kierownictwo duchowe, inna wspólnota lub sam zespół, który prowadził
modlitwę) przez pewien czas po modlitwie.
Rivera, czwartek, 30 paz
dziernika 1997