(1) Założenie jednorodności produktu.
Produkty każdego z producentów są identyczne. Każdy z wielu producentów sprzedaje dokładnie taki sam produkt. Równocześnie kupujący traktują i oceniają produkty oferowane przez wielu producentów jako identyczne kupujący nie odnosi żadnej korzyści z wyboru sprzedającego. W rzeczywistości gospodarczej odnajdujemy produkty spełniające powyższe założenia, aczkolwiek jest ich stosunkowo niewiele. Produktem jednorodnym są niektóre płody rolne, takie jak określony gatunek pszenicy, żyta czy ziemniaków. Ponieważ cechy takich produktów są identyczne, kupującemu jest obojętne od jakiego producenta pochodzi dany produkt. Jednorodnym produktem są również akcje danego przedsiębiorstwa (np. akcje firmy Wedel na giełdzie warszawskiej). Jeżeli chcielibyśmy kupić 1000 akcji Wedla, wówczas nie ma dla nas znaczenia od kogo akcje te kupimy - istotnąjest tylko cena giełdowa, która jest równa dla wszystkich kupujących. Większość produktów przemysłowych nie spełnia założenia jednorodności produktu. [Rekowski]
Wszyscy producenci sprzedają wyroby homogeniczne, co oznacza, iż dobra jednego wytwórcy są nie do odróżnienia od dóbr wszystkich pozostałych producentów. Konsumenci są w pełni zorientowani co do cen różnych producentowi jest im obojętne, u którego z nich dokonają zakupu. [Kamerschen]
Reklama i marka firmowa nie odgrywają żadnej roli [Milewski]
Produkt będący przedmiotem transakcji na danym rynku jest jednorodny (homogeniczny). Oznacza to, że każdy producent wytwarza i dostarcza na rynek identyczny wyrób. Nabywcy jest więc obojętne, od którego producenta zakupi dany towar. [Klimczak]
(2) Założenie pełnej mobilności czynników produkcji.
Na rynku doskonale konkurencyjnym nie istnieją żadne przeszkody (ekonomiczne, prawne, społeczne) wchodzenia i wychodzenia przedsiębiorstw do i z danej gałęzi produkcji. Czynniki produkcji mogą być przesuwane bez przeszkód między różnymi ich zastosowaniami. Zgodnie z powyższym założeniem nie istnieją ograniczenia dotyczące wielkości nakładów inwestycyjnych związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej lub z przeniesieniem jej do innej branży. Dlatego w przemysłach doskonale konkurencyjnych nie potrzeba dużych kapitałów dla uruchomienia przedsiębiorstwa - możliwości wejścia na rynek są otwarte dla wielu podmiotów gospodarczych. [Rekowski]
Producenci cieszą się pełną wolnością wejścia i opuszczenia rynku - to znaczy, iż koszty wejścia i wycofania się z rynku sąminimalne, aczkolwiek istnieją. [Kamerschen]
Swoboda wejścia i wyjścia z rynku (free entry, fme exit), co oznacza, że:
a) nie ma żadnych ograniczeń, aby produkcję danego towaru podejmowali dowolni przedsiębiorcy i sprzedawali go na danym rynku,
b) nie ma żadnych ograniczeń, aby dowolni przedsiębiorcy likwidowali swoje firmy i interesy na danym rynku. Swoboda wejścia i wyjścia sprzyja konkurencji między producentami, rywalizującymi o możliwość sprzedaży nabywcom swoich produktów, których wybór jest ograniczony pod względem dochodowym.
Doskonała podzielność i doskonała mobilność czynników produkcji, które mogą być nabywane i stosowane w dowolnie małych ilościach oraz mogą być bez żadnych ograniczeń i bez kosztów przenoszone z jednej branży gospodarki do innej.
[Klimczak]
(3) Duża liczba sprzedających i kupujących.
Rynek doskonale konkurencyjny składa się z wielu producentów (sprzedających) i z wielu kupujących. W rezultacie udział każdego producenta w globalnej podaży oraz udział każdego kupującego w globalnym popycie są stosunkowo niewielkie. Oznacza to, że jakakolwiek zmiana wielkości podaży pojedynczego producenta lub jakakolwiek zmiana popytu pojedynczego nabywcy jest zbyt mała, aby spowodować zmianę ceny rynkowej. Dlatego też na rynkach doskonale konkurencyjnych zarówno sprzedający jak i kupujący sąpodmiotami akceptującymi cenę rynkową. [Rekowski]
Na rynku występuje wielu producentów, z których żaden nie jest na tyle Wielki, by wpływać na bieżącą cenę rynkową produktów. Wszyscy producenci należą do kategorii cenobiorców, tzn. nie należą oni do cenodawców czy cenotwórców Cenobiorca jest to konsument lub producent na tyle mary w stosunku do całego rynku, iż jego sprzedaż i zakupy nie mogąwpływać na ceny rynkowe. Cenobiorca jest zmuszony zaakceptować lub odrzucić cenę rynkową, decydując się na określoną wielkość zakupu lub sprzedaży przy założeniu, że cena rynkowa nie ulegnie zmianie. Cenotwórca (cenodawca) to konsument lub producent na tyle znaczący w stosunku do całości rynku, iż jego sprzedaż i zakupy wpływają na cenę rynkową. Poprzez swoje decyzje, dotyczące konsumpcji i produkcji, cenodawca współokreśla ceny rynkowe. Z wielu możliwych kombinacji cen wytworzonych dóbr, wybiera kombinację maksymalizującą użyteczność lub zysk.
Na rynku występuje wielu konsumentów, żaden z nich nie jest na tyle silny, by wpływać na rynkową cenę produktu. Tak jak producenci, konsumenci należą do kategorii cenobiorców.
[Kamerschen]
Liczba sprzedawców i nabywców zawierających między sobą transakcje jest tak duża, siła zaś ekonomiczna każdego z nich w porównaniu z rozmiarami danego rynku tak znikoma, że żaden z nich nie ma wpływu na cenę. Uczestnicy rynku traktują więc ceny jako zmienne niezależne. [Klimczak]
(4) Założenie doskonałej informacji o rynku.
W modelu doskonałej konkurencji przyjmujemy, że wszyscy sprzedający i kupujący posiadają pełną informację o produkcie i jego cenie, zarówno w danym momencie jak i w przyszłości. Zgodnie z tym założeniem nie występuje
Str. 1