3582318251

Zacznijmy proszę państwa od tego po co w ogóle węglowodany spożywamy. Główna funkcja węglowodanów to-funkcja energetyczna. To nie jest dobiy materiał energetyczny i z tego wymka że będzie używany wyłącznie w sytuacjach kryzysowych, a tą sytuacją kryzysową jest okres głodu między posiłkami. Natomiast w okresie bezpośrednio po posiłku, jak to za chwilę się okaże jest raczej nastawienie na syntezę węglowodanów, a nie na wykorzystywanie. Prawidłowa dieta Europejczyka powinna zawierać tyle węglowodanów, żeby zabezpieczyć zapotrzebowanie kaloryczne na poziomie 55 - 65%. Głównymi węglowodanami, które powinny być spożywane to cukry złożone, a zwłaszcza skrobia. Skrobia składa się w 20% - z amylozy o łańcuchu liniowym, 80% - to struktura rozgałęziona amylopektyny. Trawienie rozpoczyna się już w jamie ustnej tam mamy enzym alfa - amylazę. Ale z punktu widzenia ilości uzyskiwanej glukozy jest to etap mało istotny, z tego względu, że kontakt enzymu z substratem jest krótki. Natomiast praktyczny moment trawienia skrobi zachodzi w jelicie cienkim, gdzie z sokiem trzustkowym alfa-amyłaza trzustkowa, która jest funkcjonalnie tym samym enzymem, któiy jest wydzielany przez ślinianki. Czasem nazywa się tą alfa amylaze - diastazą (starsze pielęgniarki i lekarze jeszcze używają takiej nazwy), jest to nazwa błędna bo pod nazwą diastaza rozumiemy mieszanianę alfa i beta amylazy, a to o czym mówimy to alfa amylaza. No i w wyniku procesu trawienia skrobia przekształca się w kolejne dekstryny, w konsekwencji powstaje w ostatnim etapie maltoza i tu jest krytyczny moment, mianowicie trawienie kontaktowe przez nabłonek jelitowy, przez ektoenzymy mianowicie maltazę, którą nazywa się ałfa glukozyda/ą i to jest punkt uchwytu substancji, które hamują trawienie węglowodanów, a łatwo zgadnąć po co hamować trawienie - po to żeby mniej glukozy się wcliłaniało. I jest taka substancja, która nazywa się akarboza, jest to inlubitor alfa glukozydazy stosowany w leczeniu cukrzycy. Hamuje degradację enzymatyczną maltozy i w ten sposób nie rozkłada się nam maltoza do glukozy. Drugim ilościowo istotnym cukrem dla osób, które słodzą np. herbatę jest sacharoza. To jest dwucukier w wyniku hydrolizy którego otrzymujemy glukozę i fruktozę. Z tego wynika, że słodzenie cukrem z buraków cukrowych nie jest specjalnie mądrym posunięciem, bowiem mamy duży ładunek glukozy, który się wchłania. Z tego wynika że jeżeli cukry mają być spożywane to nie mogą to być cukry proste i głównym źródłem węglowodanów musi być skrobia. Nieprawidłowe żywietrie to jest spożywame cukrów prostych lub dwucukrów, czyli objadanie się słodyczami, ciastkami.

Jak nam już węglowodany trafią do jelita tam zajdzie proces trawienia to kolejny etap to proces wchłaniania. W zależności od cukru mamy, albo transport aktywny a ściślej transport wtórnie aktywny, dła innych cukrów' mamy dyfuzję ułatwioną. Ten rodzaj transportu aktywnego, który występuje w jelicie, występuje również w nerce w kanalikach nerkowych. Transport wtórnie aktywny nazywa się tak ponieważ mamy tutaj układ transportera, który nosi nazwę symportu, albo symportera sodowego, tzn. po stronie światła jelita przenośnik akceptuje glukozę oraz jon sodowy. Po przejściu do wnętrza enterocyta odłącza się jon sodowy i następnie glukoza na powierzchni antyluminalnej, czyli na powierzchni enterocytu która styka się z naczyniem krwionośnym a ściślej z przestrzemą międzykomórkową w sposób bierny dyfunduje. Natomiast co dzieje się z sodem? Sód, który napłynął do wnętrza komórki musi być wyrzucony na zewnątrz a w jego miejsce zostają wprowadzone jony potasowe. Na powierzchni antyluminalnej znajduje się pompa sodowo -potasowa (ATP-aza Na-załeżna) i to właśnie na tą pompę zużywane jest ATP. Nie na wstępny etap , który polegał na przeniesieniu za pomocą symporteru glukozy i sodu do