3582318927

Specyfika nauczania niewidomych, organizacja szkolnictwa

•    Specyfika kształcenia przejawia się najbardziej w pierwszych latach nauki.

» Charakterystyczną cechą jest przedmiotowość, a więc poznawanie świata w bezpośredni sposób (dotyk, słuch). Kładzie się nacisk na wytworzenie stałych związków czasowych, przez powtarzanie, porównywanie, łączenie słów z konkretami.

•    Ważną rolę odgrywają ćwiczenia kompensacyjne:

» mowa jest czynnikiem instruującym, wyjaśniającym,

» ćwiczenia korekcyjne - obejmują resztki wzroku,

•    ćwiczenia orientacyjne - jeżeli dziecko orientuje się w przestrzeni, to znaczy, że jest zrehabilitowane.

■    Orientacja w zakresie poznawania przedmiotu

» Orientacja w przestrzeni roboczej

» Orientacja w dużej przestrzeni

•    Dużą rolę w orientacji przestrzennej odgrywają zmysły: resztki wzroku, słuch, dotyk, węch; cenna jest pamięć mięśniowa, wrażliwość na temperaturę, wrażliwość wibracyjna, liczenie kroków itp.

» Specyficzny charakter szkolnictwa wynika wyłącznie ze stosowania odrębnych metod i technik nauczania, a więc pismo, a nie z ograniczonego rozwoju umysłowego.

•    Warunkami dla adekwatnego poznawania rzeczywistości, przystosowania i operatyzowania:

■    normalny poziom inteligencji umożliwia normalny rozwój mowy i logiczne myślenie,

» prawidłowa działalność pozostałych analizatorów,

» sprzyjające warunki środowiskowe i kontakty społeczne,

•    prawidłowe oddziaływanie wychowawczo-dydaktyczne uwzględniające potrzeby poznawcze ucznia.

•    Szkoła dla niewidomych realizuje program szkoły masowej, na szczeblach podstawowych dzieci mogą uczęszczać do masowych szkół, studiować na wyższych uczelniach, korzystać z wiedzy i pomocy technicznych, nagrań oraz pomocy udzielanej przez PZN.

Zasady rewalidacji niewidomych

■    niewidomi od urodzenia lub przed 5 r.ż.

» ociemniali - po 5 r.ż.

» niewidomi i ociemniali z dodatkowym kalectwem

•    niedowidzący - słabo widzący w wysokim stopniu