3582319126

Przedmiot	Wykłady / ćwiczenia
„Pedagogika Społeczna”	dr T.Sokołowska-Dzioba / mgr A.Chudnicki

Wykład: 27.09.2008

Prekursorzy pedagogiki społecznej w Polsce

1.    Helena Radlińska ( 1879 - 1954 )

Chciała wzmocnić poziom edukacji dla tych, nie mieli do niej dostępu. W 1905 roku uciekła z zesłania na Sybir i osiadła w Krakowie, kierowała tam „Towarzystwem Uniwersytetu Ludowego”. W1908 r. Wydała podręcznik pt. „Praca Oświatowa”, a w 1909 r. Wzięła udział w „II Polskim Kongresie Pedagogicznym”. Tam wysłuchuje referatu Zygmunta Baryckiego i na ten referat odpowiada kontr-referatem „Podstawy wychowania narodowego”. Podkreśla w nim , że przyznanie wszystkim prawa do oświaty nie jest równoznaczne z jego urzeczywistnieniem.

Lata 1905 - 1925 to I okres działalności H.Radlińskiej.

W 1925 r rozpoczyna się II okres działalności. Radlińska zamieszkuje w Warszawie i staje na czele studium pracy społeczno - oświatowej wolnej wszechnicy polskiej. Wydaje dzieła:

•    „ Stosunek wychowawcy do środowiska społecznego” ( 1935)

•    „Społeczne przyczyny powodzeń i niepowodzeń szkolnych” ( 1937)

Są to prace znaczące. Radlińska burzy mit, że tylko czynniki biologiczne mają wpływ na inteligencję dziecka.

Lata 1945 - 1952 , to III okres działalności Heleny Radlińskiej. Wówczas podejmuje pracę na Uniwersytecie Łódzkim i kieruje katedrą pedagogiki społecznej. W swoich pracach odsłania klasowe i społeczne uwarunkowania zjawisk wychowawczych, a także inne problemy związane z edukacją dzieci, osób dorosłych.

W oparciu ojej dorobek , pedagogikę społeczną najkrócej możemy określić jako zainteresowanie wzajemnym stosunkiem jednostki i środowiska, wpływem warunków bytu i kręgu kultury na człowieka w różnych fazach życia, wpływem ludzi na zapewnienie bytu wartościom poprzez ich przyjęcie i przetwarzanie środowisk siłami człowieka.

2.    Ryszard Wroczyński (1909-1987)

Uzyskał doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim , a habilitację w Uniwersytecie Łódzkim. Od 1955r. Pracuje w Uniwersytecie Warszawskim. W okresie pracy na UW znaczące dokonania to : redagowanie „Studiów Pedagogicznych”, z których 3 tomy poświęca zagadnieniom pedagogiki społecznej Pedagogikę społeczną określa jako naukę o środowiskowych uwarunkowaniach procesów wychowawczych i problemów wychowania poza szkołą. Wydaje dzieła:

•    „Praca Oświatowa” ( 1965)

•    „Wprowadzenie do pedagogiki społecznej” ( 1966 )

To ostatnie dzieło posiada wiele wznowień, jego wydanie zbiegło się z wprowadzeniem na studiach uniwersyteckich przedmiotu „ Pedagogika społeczna”

3.    Aleksander Kamiński

Autor znanych książek „Kamienie na szaniec”, „Zośka i parasol”, w których przedstawił swoje doświadczenia z okresu II Wojny Światowej.

Pedagogika społeczna 1