3582320009

KONGRES WIEDEŃSKI główne reprezentacje:

Austria - Franciszek I (polityk nieporadny, zaleSny od swego kanclerza), Klemens Lothar von Mettemich (minister spraw zagranicznych), Friedrich Gentz (główny ideolog koalicji antynapoleońsłrich, „sekretarz Europy)

Ro$ja - Aleksander I Pawłowicz Romanow (car w latach 1801-1825), Karl Nesselrode (minister spraw zagranicznych), Andriej Razumowski (były ambasador Rosji w Wiedniu)

Prusy - Fryderyk Wilhelm III (król pruski 1797-1840), Karl August von Handenberg (kanclerz), Wilhelm von Humboldt

Anglia - regent Jerzy (późniejszy król Jerzy IV), Henry Stuart hr. Castlereagh Francja - Charles Maurice de Talleyrand-Perigord (minister spraw zagranicznych)

_ otwarcie i zaniknięcie Kongresu

Formalnego otwarcia nie było (planowano je najpierw na 1 X, potem 1 XI, ale ostatecznie w ogóle się nie odbyło). Nie było

teS formalnego zaniknięcia. Nie odbyła się teŚ ani jedna sesja plenarna, na której pojawiliby się wszyscy uczestnicy

kongresu. Kongres toczył się oczywiście w płaszczyźnie oficjalnych spotkań i posiedzeń, ale równie waŚne były niezliczone

bale, pół- lub całkowicie prywatne spotkania i inne imprezy, na których często zapadały waŚne decyzje. W najbardziej

pracowitym okresie od września 1814 do końca stycznia 1815 szefowie dyplomacji głównych mocarstw

spotykali się niemal

codziennie.

data podpisania aktu końcowego - 9 czerwca 1815 _ procedury, czyli jak obradowano...

Początkowo najwaSniejszym organem był Komitet Czterech [Dyrektoriat] (szefowie dyplomacji Rosji, Prus, WBi

Austrii). Komitet ten miał wyłączne prawo decydowania o sprawach terytorialnych, a Francja i Hiszpania mogły je

jedynie opiniować. Do dyskusji merytorycznych, choć w mniejszym zakresie, zaproszono takśe pozostałych sygnatariuszy

pierwszego pokoju paryskiego. Były to Francja, Hiszpania, Portugalia i Szwecja. To rozszerzone grono ministrów SZ

nazywało się Komitetem Ośmiu.

KsiąŚę Talleyrand wykorzystał podziały wewnątrz Czwórki, przede wszystkim wokół kwestii granic Prus (Saksonia,

Księstwo Warszawskie) i doprowadził do powstania tąjnego sojuszu WB, Austrii i Francji przeciw Rosji i Prusom (_

uznanie Francji Burbonów i dopuszczenie jej do głosu decydującego). Zabieg Talleyranda przeszedł do historii dyplomacji

jako intryga styczniowa. Tak Komitet Czterech stał się Komitetem Pięciu.

_komiąje

Miały charakter roboczy, a jednocześnie problemowy. Formalnie zostały powołane przez Komitet Ośmiu. Oto ich lista:

-    prawna - do spraw niemieckich

-    statystyczna - do spraw Włoch

-    do rang i stopni dyplomatycznych - do spraw Polski

-    do spraw handlu niewolnikami - do spraw Saksonii

-    do spraw Śeglugi śródlądowej - do spraw Szwajcarii _ zasady kongresu

-    kompensata terytorialna dla zwycięzców - zwycięzcy, czyli państwa obozu antynapoleońskiego, powinni zostać

wynagrodzeni dodatkowymi terytoriami (_ patrz Akt Końcowy Kongresu Wiedeńskiego)

-    legitymizm - twórcą, a w kaSdym razie głównym propagatorem tej teorii na Kongresie był ksiąŚę Talleyrand. Sformułował