3582323149

1.    Piłka nożna - kinematyka, dynamika.

Systematyka ruchu: piłka nożna łączy w sobie wszystkie formy ruchu sportowego: postępowy (bieg z piłka i bez), obrotowy (zwody, zmiany kierunku) i przestrzennie złożony - zależnie od sytuacji na boisku. Jest to dyscyplina w której uczestniczy wiele osób - część z nich to sprzymierzeńcy, część -przeciwnicy. Zasadniczą treść meczu piłkarskiego stanowią podania piłki, których celem jest zawsze umieszczenie piłki w bramce przeciwnika. Praktycznie wszystkie stałe fragmenty gry wykonywane są z rotacją piłki, a tym samym ze zmiana kierunku ruchu w locie. Istotne są: siła uderzenia piłki oraz miejsce, gdzie piłka została trafiona. Zależnie od formacji, w jakiej występuje zawodnik ma on różne zadania na boisku - obrona, atak, rozegranie. Analizie podlega zarówno kinematyka i dynamika przemieszczania piłki jak i zawodników.

Obserwację przebiegu gry można przedstawiać na arkuszach obserwacyjnych, słownie lub za pomocą określonych symboli (analiza notacyjna). Drugi sposób to analiza zliczeniowa, np. ilość akcji w ataku, skuteczność rzutowa. Analizuje się również drogę przemieszczania się sędziego czy zawodników na podstawie kinematograficznej rejestracji ruchu. Analiza ruchu może dotyczyć elementów szczegółowych: ruch zawodnika przy oddawaniu strzału, w obronie, czy przemieszczanie się bramkarza - względem przyjętego układu odniesienia. Rejestracja i przetworzenie w tym celu danych stało się realne dopiero w erze komputeryzacji. W powiązaniu z metodą kinematograficzną umożliwia ona bardzo wszechstronną statystykę, pozwalającą analizować grę zarówno pojedynczego zawodnika, jak i całego zespołu

2.    Biomechanika w Inżynierii.

Biomechanika inżynierska zajmuje się studiami i modelowaniem ruchu, technikami pomiarowymi, manipulacją i lokomocją, badaniem postawy, własności mechanicznych i elektrycznych mięśni, i innych tkanek, własności mechanicznych i regulacyjnych układu szkieletowo-mięśniowego.

Przedmiotem badań są również zagadnienia związane z protetyką, ortotyką, stymulacją elektryczną pod kątem wspomagania lub zastępowania utraconych funkcji kończyn, ochrona organizmu przed wpływem drgań, hałasu oraz zagadnień na styku człowiek-maszyna (ostatnio inteligentna maszyna).Mechanika kręgosłupa.

Kręgosłup jest częścią układu szkieletowego spełniającą funkcję podporową, ruchową o dość ograniczonym zakresie ruchów oraz ochronną dla rdzenia kręgowego. Kręgosłup połączony jest w części szyjnej z czaszką mieszczącą w sobie wiele ważnych narządów (mózg, ucho wewnętrzne, oko). Narządy te muszą być chronione przed nadmiernymi wstrząsami. Taką funkcje obronną spełnia dla nich kręgosłup, dzięki swojemu ukształtowaniu tzn. fizjologicznym krzywiznom: lordozom i kifozom. Taki sposób ukształtowania kręgosłupa czyni z niego element sprężysty, w którym rozkład sił osiowych jest dobrze rozłożony i przenoszony.

W skład kręgosłupa wchodzą kręgi: 7 szyjnych, 12 piersiowych, 5 lędźwiowych, pięć krzyżowych oraz 4-5 ogonowych, czyli guzicznych. Kręgosłup stanowi ruchomy słup kostny, rozciągający się od podstawy czaszki do miednicy. Kręgosłup tworzy podporę dla górnej części ciała przez co ku dołowi zwiększają się jego wymiary i wzmaga się masywność budowy tworzących go kręgów. Najbardziej masywną częścią kręgosłupa jest część lędźwiowa, następnie część piersiowa, a podparcie głowy stanowią delikatne kręgi szyjne. Kręgi połączone są ze sobą za pomocą stawów, tkanek miękkich, więzadeł oraz mięśni. Pomiędzy nimi znajdują się krążki międzykręgowe.

4. Sprzężenie zwrotne w sterowaniu ruchem.

Sterowanie ruchami ciała człowieka jest procesem nerwowo-mięśniowym.W każdym procesie sterowania ruchem istotnym kryterium jest czas przebiegu sygnału od układu sterującego do sterowanego i informacji zwrotnej do układu sterującego.

Sterowanie w układzie zamkniętym nazywa się regulacją. Zadanie ruchowe odbywa się na tyle długo, że regulacja (korekta) sygnału jest możliwa. W ruchach trwających długo spełniony jest zasadniczy warunek: zadanie ruchowe musi trwać dłużej od stałej czasowej. Czas realizacji wynosi więcej niż 0,2 s. Wówczas szybkość przebiegu impulsu pozwala na odebranie informacji, doprowadzenie ich do mózgu i wysłanie następnego, korygującego sygnału. Mówimy, że ruchy są sterowane w trakcie ich trwania. Mamy wówczas do czynienia ze sprzężeniem zwrotnym.