• sektor realny (przedsiębiorstwa i gospodarstwa domowe, rzeczowe aspekty funkcjonowania gospodarstw domowych);
• sektor finansowy (kreowanie, tworzenie i ruch strumieni pieniężnych).
Im bardziej rozwinięta gospodarka, tym sfera finansowa jest bardziej uniezależniona od sfery rzeczowej (realnej).
Rynek — ogół zamierzonych i zrealizowanych transakcji kupna i sprzedaży oraz warunki, na jakich transakcje są proponowane i dokonywane. Jest to stale dokonujący się proces, podczas którego ludzie decydują, na jakich warunkach chcą dokonać transakcji. Na rynkach finansowych bardzo istotne są prognozy. Na rynku nie zawsze dochodzi do transakcji (brak zgody co do cen).
1) rynek dóbr i usług;
2) rynek czynników produkcji;
3) rynek finansowy.
Rynki finansowe charakteryzują się dużą dynamiką. Na rynkach finansowych występuje większy rodzaj ryzyka (im wyższe ryzyko, tym większy dochód). Rynki finansowe w większym stopniu niż inne rynki są regulowane przepisami prawa.
Rynek finansowy obejmuje transakcje specyficznym towarem, czyli pieniądzem. Ceną pieniądza na rynku finansowym jest stopa procentowa.
Ściśle biorąc rynki finansowe to rynki, na których przedmiotem obrotu są instrumenty finansowe. Instrument finansowy jest to umowa pomiędzy dwoma stronami regulująca zależność finansową między nimi. Do podstawowych instrumentów finansowych należą papiery wartościowe.
Istota rynków finansowych polega na udostępnianiu czasowo wolnych środków pieniężnych przez tych, którzy je posiadają i w danym czasie nie zamierzają sami ich wykorzystać w działalności gospodarczej, tym, którzy akurat potrzebują dodatkowych środków na rozwój swojej działalności. Przesłanką jest dążenie do osiągnięcia korzyści przez obie strony.
1) rachunek bankowy (lokata terminowa);
2) transakcje kupna-sprzedaży instrumentów finansowych.
1} Umożliwia podmiotom gospodarczym uniezależnienie decyzji konsumpcyjnych i decyzji inwestycyjnych od wielkości posiadanych w danym momencie własnych zasobów.
1