3582328483

13. Kartezjusz czyli Rene Descrates ur. się w 1596 roku. Prowadził burzliwe życie jeżdżąc po Europie.Studjując filozofię, nabierał coraz głębszego przekonania o swojej niewiedzy.Podobnie jak Sokrates był racjonalistą -rozumowo pojmował świat.

Jest twórcą nowożytnej filozofii.Przede wsystkim interesował sie tym co możemy wiedzieć, a więc zagadnieniem pewności naszego poznania

Drugim wielkim problemem jaki rozważał był stosunek między duszą a ciałem

Był jak Platon przekonany że istnieje wyraźna granica między duchem(rzeczą myślącą -res

cogitas)i ciałem(rzeczą rozciągłą-res extensa)

w książce "rozprawa o metodzie"stawia pytanie jaka metoda powinien posługiwać się filozof przy rozwiązywaniu problemu filozoficznego.

Stwierdza najpierw że nie wolno nam uważać czegoś za prawdziwe dopóki całkiem jasno i wyraźnie nie poznamy że to prawda. By to osiągnąć konieczne może okazać się rozłożenie problemu na wiele pojedynczych cząstek. Potem analizować każdy szczegół i składać(od szczegółu do ogółu)-metoda arytmetyczna.

Stawia sobie za cel osiągniecie pewnej wiedzy o naturze istnienia i zaczyna od stwierdzenia że w punkcie wyjścia powinno się zwątpić we wszystko.

Uważał że nie możemy ufać nawet naszym zmysłom.

Był pewien tylko że wątpi, a więc myśli, a jeśli myśli to pewne jest że jest istotą mysłaćą Pojmuje tylko że jest myślącym ja, rozumie także że owo myślące ja jest bardziej rzeczywiste niż fizyczny świat

który postrzegamy naszymi zmysłami

zdając sobie pytanie czy jest coś jeszcze co postrzega z taka samą intuicyjnąpewnością jak to że jest istotą myślącą dochodzi do wniosku że ma także jasne wyobrażenie istoty doskonałej idee taką miał zawsze i oczywiste dla niego że nie może ona pochodzić od niego samego Twierdzi że wyobrażenie istoty doskonałej nie może pochodzić od istoty, która doskonała nie jest

Tak więc idea ta musi pochodzić od Boga

Dla Kartezjusza istnienie Boga jest równie oczywiste jak to że jest istotą myślącą.

Gdyby nie istota doskonała nie mielibyśmy jej wyobrażenia. My bowiem jesteśmyniedoskonali więc idea doskonałości nie może pochodzić od nas samych Idea doskonałości(Boga)jest ideą wrodzoną.

Kiedy rozum poznaje coś jasno(relacje matematyczne)to musi tak być bo doskonały Bóg nie wprowadzałby nas w błąd

twierdzi że rzeczywistość zewnętrzna różni się od rzeczywistości myśli 2 substancje res cogitas-dusza myślącą i res extensas-materia.

Duszy nie można podzielić na mniejsze części, nie zajmuje miejsca w przestrzeni.

Materia jest rozciągła, zajmuje miejsce w przestrzeni i zawsze można ją podzielić -nie jest świadoma.

Ale nawet myślenie czy rozciągłość pochodzi od Boga, bo tylko sam Bóg istnieje niezależnie od wszystkiego. Substancje sa od siebie niezależne.

Myśl pozostaje wolna w stosunku do materii i odwrotnie

Tylko człowiek ma duszę, zwierzęta sa doskonałmi maszynami,nie myślą.Człowiek jest istotą podwójną, ma niematerialna dusze jak i ciało.(Augustyn, św. tomasz z Akwinu)

To co myślimy w ciele dzieje się w duszy niezależnie od ciała procesy cielesne nie mają takiej wolności.