3582334155

2- Poziom zmiany: zmienianym obiektem może być praktyka edukacyjna oraz postawa badacza.

Cykl zmiany:

1.    Zetknięcie się z problemem, która wywołuje w osobie lub grupie niezadowolenie, potrzebę, a w rezultacie projekt zmiany - uświadomienie problemu (rozmrożenie).

2.    Wprowadzenie projektu, diagnozowanie zmienionej sytuacji, spawdzanie efektów nowych zachowań, działań, stosowania nowych środków, znuan organizacyjnych itp. (akcja-rozmro zenie).

3.    Ewaluacja efektów wprowadzenia zmiany i jeśli wyniki ewaluacji są satysfakcjonjące, wprowadzenie ich do praktykr na stale (zamrożenie), a jeśli generują nowe, nieznane dotychczas problemy, formulow^ie są nowe projekty (kolejne rozmrożenie) Rozpoczyna się więc nowy cykl działania i badania

1.    Metody i techniki prowadzenia badania w działaniu.

Badania ilościowe sondaż, statystyka, testy socjometryczna.

Badania jakościowe: obserwacja, samoocena, rozmowna, analiza wytworów (są subiektywne, jest szersza perspektywa).

2.    Raport z ha (Linia w działaniu.

Zawiera w sobie:

a)    wątki merytoryczne (pedagogiczne) - określające jak prowadzić pracę,

b)    wątek metodologiczny - na ile użyteczne jest zbadanie danego zjawiska.

c)    wątek naukowy - odktywarue mechanizmów rządzących praktyką i jej zmianami.

Wątki te są komplementarne, a sarn raport wymaga dyskusji i akceptacji przez wszystkie osoby w niego zaangażowane.

Wady - bariery językowe (np w komentarzach każdy uczestnik musi (!) zgodzić się z raportem.

3.    Problematyka natury „działania” podejmowami przez teoretyków badań w' działaniu (starożytne kategorie Arystotelesów skie, krytyka Gadamera).

Zagadnienia stające się problematyczne dla badaczy w działaniu (wg Somekh’a):

-    natura ludzkiego działania,

-    status r prawomocność wiedzy konstytuowanej przez BWD,

Arystoteles:

Dzralarue zostało podztelone na dwa rodzaje - Poesis i Praxis.

Poesis -liczne czynności wytwórcze składające się na podstawę życia w gospodarstwie domowym,dziś określanym mianem 'rozumowania w kategoriach środków i celów'. Poesis jest zatem działaniem instrumentalnym, które wymaga biegłości w wiedzy, metodach i umiejętnościach składających się na kompetencje teclmiczne.

Praxis - skierowane jest na osiągnięcie pewnego celu, jednak różni się od poesis. w kilku aspektach, celem praxis jest urzeczywistnienie konstytutywnej dla moralnie wartościowego życia ludzkiego idei 'dobra'. Właściwego praxis nie można 'stworzyć', można je jedynie osiągnąć w 'dzialamu'. Wynika stąd, że praxis jest formą 'dzralarua' właśnie dlatego, że jej 'cel' - działanie na rzecz dobrego życia - istnieje i może zostać osiągnięty jedynie przez nią sarną. W Praxis wiedzy o jej celu nie można uprzednio teoretycznie określić, można ją przyswoić jedynie przez zrozumienie, w jaki sposób w konkretnej sytuacji wiedza ta jest interpretowana i stosowana. Wykorzystywane do tego rozumowarue, Arystoteles określa mianem fronesis. fronesis może być osiągnięte jedynie przez praktyków, którzy w dążerriu do osiągnięcia kolejnych poztomów' doskonaloścr w ramach praktyki rozwijają zdolność czynienia rozsądkowych i r oztr opnych sądów^r na temat tego, co w sytuacjach jednostkowych stanowi właściwy wyraz dobra. Dlatego fronesis nie jest dla Arystotelesa metodą rozumowana, lecz moralną i intelektualną dzielnością, której nie można oddzielić od praktyki, (namysł, refleksja i osąd)

Gadamer- "Prawda i metoda”

Akt rozumienia jest zawsze aktem interpretacji oraz ma nieuchronnie charakter historyczny.