3582334283

William Shakespeare Hamlet

-    początkowo: kompozycja trójdzielna

-    podział na 5 aktów i 20 scen <- inwencja edytora

-    Według Szekspira miało być:

1)    ekspozycja - rozmowa strażników, zawiązanie akcji aż do wyjawienia prawdy o zabójstwie przez Ducha (akt I); scena zbiorowa - audiencja;

2)    intryga - demaskacja Hamleta (od aktu II do sceny 4. aktu IV); scena zbiorowa - przedstawienie;

3)    finalizacja wątków (akt IV i V); scena zbiorowa - pojedynek.

Tragedia skomponowana jest wbrew zasadom antycznym. Klasyczne dramaty zbudowane są na schemacie: ekspozycja, zawiązanie konfliktu, punkt kulminacyjny, rozwiązanie akcji

-    niespójny tok akcji

-    wartka akcja, ale znaczne przerwy czasowe, nawet do kilku tygodni -> ujawnianie się nowych cech bohaterów' (Hamlet, Ofelia)

-    rozwiązanie akcji - bardzo krótkie i gwałtowne: nadejście Fortynbrasa, królewicza norweskiego

-    fragmentaryczność -jedna scena nie kończy się; pokazanie wątku rozgrywającego się w innym miejscu; scena kontynuująca zaczętą wcześniej akcję

-    w obrębie jednej sceny wiele wątków

-    epizodyczność

-    nowatorstwo: wprowadzenie motywu teatru w teatrze

-    antyczny dramat wierszowany, wiersz podporządkowany rymowi

-    u Szekspira: modyfikacje - fragmenty rymowane i nierymowane

-    różnorodność gatunkowa

-    komizm -> rozładowanie napięcia, podkr eślenie tragizmu sytuacji

•    postaci (Poloniusz. Ozryk)

•    słowny (Poloniusz, Hamlet i Horacy)

-    elementy charakterystycnze dla tragedii szekspirowskiej

•    Siły nadprzyrodzone kierujące liistorią

•    Negacja trzech jedności

•    Sceny zbiorowe

•    Motywy zaczerpnięte z kronik

•    Rozbudow ane didaskalia

•    Synkretyzm rodzajowy i gatunkowy

•    Rezygnacja z zasady decorum - wprowadzenie do dramatu (gatunku wysokiego) scen humorystycznycli, komizmu, groteski (elementów gatunku niskiego)

•    Zmienność charakterologiczna postacr

-    napisany wierszem cliar akterystycznym dla dr amatu elżbietańskiego: blank verse, wiersz biały, nierymowany, 10 zgł., pentametr jambiczny;

-    kilka fragmentów to teksty rymowane (piosenki, niektóre wypowiedzi Hamleta, niektóre zakończenia scen, które Sz. chciał podkreślić)

-    proza zajmuje 1/3 tekstu tragedii -> skontraswanie dziwnej atmosfery, którą wywołują obłąkańcze zachowania bohaterów

-    w charakterystyce postaci pomaga język, jakim się posługują

-język także -> symulowanie olędu przez głównego bohatera: przy Horacym Hamlet jest szczery, rezygnuje z dwuznaczności, pozbawiania wypowiedzi sensu

-    bardzo ważna rola monologu; pojawia się z najbardziej znaczących momentach dla toku akcji dramatycznej

-    dominuje metafora

-    twórczość Sz. - pograniczna między dwiema epokami: renesansem i barokiem

-    metafora - metoda na kreow^ranie świata

W Hamlecie znacząca jest zwłaszcza metaforyka związana z medycyną i biologią W państwie duńskim „coś gnije”, „niech się drapie, kto ma liszaj; nasza skóra zdrowa", „zaśniedziały kłos zaraża / Zdrowego brata".