1060440033

Obliczanie podstawowych przy padków uderzeń.
Podstawy teorii drgań. Określenia podstawowe, składanie drgań harmonicznych, analiza harmoniczna drgań okresowych, układanie równań ruchu układu drgającego, siły w ruchu drgającym, drgania wymuszone o jednym stopniu swobody. Przykłady oó/iczeniowe.		4	2
Podstawy mechaniki komputerowej. Zastosowanie technik komputerowych w mechanice.		4	1

Kod: Sio | • | WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW
Specjalność: EKSPLOATACJA SIŁOWNI OKRĘTOWYCH I OBIEKTÓW OCEANOTECHNICZNYCH
Semestr	Punkty ECTS	Liczba godzin w tys		odniu	Liczba godzin w semestrze
		A	C	L	A	C	L
III	3	2	1		30	15
IV	4	1	1	2	15	15	30

ZWIĄZKI Z INNYMI PRZEDMIOTAMI

Matematyka, Mechanika Ogólna, Podstawy Konstrukcji Maszyn.

ZAKRES WIEDZY DO OPANOWANIA

Po wysłuchaniu przewidzianych programem zajęć student powinien:

ZNAĆ

Podstawowe określenia i definicje. Pojęcie modelu wytrzymałościowego pręta (wprowadzane uproszczenia). Prawo Hooke'a i zakres jego stosowalności. Warunki wytrzymałościowe: naprężeń i odkształceń. Sposoby wyznaczania naprężeń i odkształceń w trzech podstawowych przypadkach: rozciągania i ściskania, skręcania prętów o przekroju kołowym i zginania płaskiego, wraz z przypadkami szczególnymi (cięgna, sprężyny, belki wielopodporowe). Procedury' obliczeniowe w wymienionych przypadkach mających zastosowanie zarówno do prętów statycznie wyznaczalnych jak i statycznie tuewyznaczalnych. Pojęcia: stan naprężeń i stan odkształceń. Uogólnione prawo Hooke a. Sposób wyznaczania energii sprężystej w dowolnie obciążonym pręcie. Twierdzenia energetyczne (A. Castigliano, L. Menabrea). Hipotezy wytrzymałościowe (Saint Venant. Tresca, Huber). Procedurę wyznaczania rozkładów naprężeń w przekrojach poprzecznych prętów silnie zakrzywionych i zbiorników grubościennych. Warunki stateczności prętów ściskanych zgodnie z koncepcjami: Eulera, Tetmajera-Jsińskiego i Johnsona-Ostenfelda.Podstawowe, zgodne z normami, procedury' wyznaczania granic: plastyczności (R_c) i wytrzymałości (R_m) oraz wartości: modułu Younga (E), liczby Poissona (v) i modułu sprężystości postaciowej (G) materiałów konstrukcyjnych. Sposób pomiaru tensometrem Martensa. Metody pomiarowe techniką tensoinetrii oporowej. Procedurę wyznaczania atestu rozjemczego lin.

UMIEĆ

Ustalić, na podstawie obciążenia, do którego z trzech podstawowych przypadków zaliczyć stan pręta. Za- stosować właściwe procedury obliczeniowe do wyznaczenia: wymiarów lub materiału lub obciążenia pręta, wykorzystując warunek naprężeń, warunek odkształceń lub oba, zarówno w przypadkach statycznie wyzna- czalnych jak i niewyznaczalnych. Określić stan naprężeń i stan odkształceń w dowolnym przypadku obciążenia pręta. Wybrać i zastosować właściwe procedury obliczeń w przypadku wytrzymałości złożonej, w szczególności: ram. prętów¹ silnie zakrzywionych i zbiorników grubościennych. Ustalić zakres stateczności prętów ściskanych przez wyznaczenie naprężeń krytycznych odpowiednią procedurą. Odczy tywać z wykresów rozciągania i ściskania podstawowe parametry wytrzymałościowe materiałów konstrukcyjnych. Poprawnie interpretować wyniki pomiarów dokonywanych metodami tensometrii oporowej i tensometrem Martensa. Ocenić, decydujący o dopuszczalności dalszego jej użytkowania, stan liny.

LITERATURA

1.    Kurowski R., Niezgodziński M. E., Wytrzymałość materiałów, Wyd. IX, PWN, Warszawa 1970.

2.    Tarnowski A., Wytrzymałość materiałów ~ Wykład, Wydawca: Fundacja Rozwoju WSM w Gdyni, Gdynia 1999.

3.    Tarnowski A., Wytrzymałość materiałów - Przykłady i zadania, cz. I, U, i III, Wydawca: Fundacja Rozwoju WSM w Gdyni, Gdynia 1999.

20