W czasach preromańskich leczono choroby stawów i skóry kąpielami w gorących źródłach
Jako pierwsze polskie uzdrowisko wymieniono Cieplice Śląskie w 1137 r.
Wiadomość o Lądku jako uzdrowisku pochodzi z 1241 roku, o wodach w Iwoniczu z 1520
Ojciec Balneologii Polskiej - Wojciech Oczko Lekarz królewski Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy.
Autor pierwszych dzieł lekarskich w języku polskim.
W dziele Cieplice (wydane w 1578 r. w Krakowie) opisał zdrój mineralny Cieplice oraz wskazania i przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego.
Wody stosowane w leczeniu chorób skóry
Najczęściej stosowane z najlepszymi efektami:
Siarczkowo - siarkowodorowe Chi orko wo - sodowe (solanki)
Radoczynne
Mniejsze znaczenie szczawy (wody kwasowęglo- we), wody żelaziste, arsenowe, jodkowe bromkowe
Profile dermatologiczne w wybranych polskich uzdrowiskach:
Busko - Zdrój (siarczkowo-siarkowodorowe, słone, jodkowo - bromkowe)
Iwonicz-Zdrój (wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowe, bromkowo - jodkowe)
Lądek - Zdrój (radoczynne, siarczkowo-fluorkowe, słabo zmineralizowane)
Świnoujście (chlorkowo - sodowe, bromkowe, jodkowe [solanki]).
Wskazania dermatologiczne do leczenia uzdrowiskowego
Choroby alergiczne skóry
Atopowe zapalenie skóry
Pokrzywka atopowa, barwnikowa
Liszaj przewlekły (neurodermit)
Pokrzywka neurogenna przewlekła Wyprysk przewlekły i kontaktowy Wyprysk zawodowy Trądzik zawodowy.
Choroby naczyniowe i tkanki łącznej Plamica i zapalnie naczyń włosowatych Choroba Raynauda Twardzina uogólniona i ogniskowa Liszaj zanikowy i twardzi nowy Zanikowe zapalenie skóry Marskość sromu i żołędzi Choroba Burgera
Zespół żylakowy kończyn dolnych z wypryskiem.
Choroby grudkowo-złuszające, łuszczyca i świąd
Łuszczyca zwykła i jej odmiany
Przyłuszczyca grudkowa (łupież liszajowaty przewlekły)
Liszaj płaski (bez liszaja paznokci)
Świąd uogólniony i miejscowy (neurogenny)