Naprężenie jednego paskala definiowane jest jako stosunek sity jednego niutona działającej na powierzchnię jednego metra kwadratowego. Naprężenia w ciele zależą od wzajemnego położenia elementarnych cząsteczek ciała poddanego działaniu sił zewnętrznych.
W ujęciu modelu fizycznego zachowania się obciążonej bryły, naprężenie jest definiowane jako iloraz siły będącej reakcją na obciążenia zewnętrzne i powierzchni, na której ta siła działa:
F
a = —
S
o - naprężenie główne F - siła
S- pole przekroju
Kierunek wzdłuż osi walca nazywamy kierunkiem głównym, a naprężenie w tym kierunku naprężeniem głównym. W płaszczyźnie nachylonej do kierunku głównego pod dowolnym kątem naprężenie rozkłada się na normalne oN i styczne t (rys. 3.1.).
Rys. 3.1. Walec obciążony siłą osiową
A więc wyróżniamy naprężenia:
• normalne - naprężenia mające kierunek prostopadły do rozpatrywanego przekroju, oznaczamy je grecką literą a (czyt. sigma)
• styczne - naprężenia leżące w płaszczyźnie rozpatrywanego przekroju, oznaczamy je literą T (czyt. tau).
3.2. ODKSZTAŁCENIA
Odkształceniem nazywamy chwilową lub trwałą zmianę wymiarów całego ciała lub jego części wywołaną przyłożonym do niego obciążeniem.
Rys. 3.2. Odkształcenia: a) ciało przed odkształceniem, b) ciało po odkształceniu
Odkształcenia elementów konstrukcji powstają pod wpływem działania sił zewnętrznych, w różny sposób do nich zaczepionych. Należy tu zaznaczyć, że ciężar własny ciała traktujemy również jako odpowiednio do niego zaczepioną siłę zewnętrzną.