1109145609

5. Wczesne nurty ekonomii rozwoju'

►    Za pierwszą książkę poświęconą ekonomii rozwoju uważa się opublikowaną w 1947 r. pracę K. Mandelbauma: „Uprzemysłowienie terenów zacofanych" („The Industrialization of Backward Areas").

►    Od lat 50-tych do połowy lat 70-tych w ekonomii rozwoju dominowały - jak podkreślają Z. Kozak i R. Piasecki - następujące kierunki badawcze:

° nawiązujące do dorobku ekonomii neoklasycznej modele wzrostu kumulatywnego i

ortodoksyjne teorie rozwoju (akcentujące kluczową rolę niedoboru kapitału, wykorzystania nadwyżek siły roboczej, wyboru technik produkcji i metod industrializacji),

° opisowe teorie modernizacji (o rodowodzie socjologicznym),

° powiązane z keynesizmem strukturalne teorie rozwoju,

° radykalne i marksistowskie teorie rozwoju gospodarczo-społecznego,

►    Od połowy lat 70-tych zaczęła się faza kryzysu i przewartościowań, kiedy to D. Seers - jeden z pionierów ekonomii rozwoju - ogłosił jej upadek („śmierć") jako samodzielnej i twórczej dziedziny

6. Ekonomia rozwoju od lat 80. XX wieku⁶

►    W latach 80. „ekonomia rozwoju zaczęła opowiadać się za wolnym rynkiem w gospodarce, a także za ograniczeniem roli państwa w życiu gospodarczym" (R. Piasecki);

►    Upowszechnienie poglądów liberalnych i reform prorynkowych (liberalizacji, prywatyzacji i deregulacji) oraz programów dostosowań strukturalnych, realizowanych przez KSR w ramach ich współpracy z MFW i Bankiem Światowym, zgodnie z tzw. konsensusem waszyngtońskim.

Od połowy lat 90. XX wieku - „nowe spojrzenie" na ekonomię rozwoju - nacisk na likwidację ubóstwa (MDGs), dominacja poglądów o kluczowej roli instytucji w rozwoju gospodarczym.

MSc Karina Jędrzejowska (Globalisation and Development Institute of Victoria University of Manchester)