1300739456

BN II 22; Schiller F., Intryga i miłość, przeł A. M. Swinarski, oprać. O Dobijanka - Witczakowa, Wrocław 1976, BN II 183. Teksty zalecane: Rousseau J. J., Nowa Heloiza, przeł. i oprać. E. Rzadkowska, Wrocław 1962, BN II 136; Voltaire, Traktat o tolerancji, przeł. Z. Ryłko i A. Sowiński, posłowie Z. Ryłko, Warszawa 1988.

Opracowania: Aleksandrowicz A., Twórczość satyryczna Adama Naruszewicza, Wrocław 1964; Borowy W., O poezji polskiej w wieku XVIII, wyd. 2, Warszawa 1978; Cazin P., Książę Biskup Warmiński Ignacy Krasicki 1735-1801, przeł. M. Mroziński, oprać. Z. Goliński, Olsztyn 1986; Czwórnóg-Jadczak B., Klasyk aż do śmierci. Twórczość literacka F. Wężyka, Lublin 1994; Goliński Z., Ignacy Krasicki, Warszawa 2002; Klimowicz M., Oświecenie, Warszawa 1998; Kostkiewiczowa T., Klasycyzm, sentymentalizn, rokoko, Warszawa 1975; Kostkiewiczowa T., Kniaźnin jako poeta liryczny, Wrocław 1971; Kostkiewiczowa T., Model liryki sentymentalnej w twórczości Franciszka Karpińskiego, Wrocław 1964; Kostkiewiczowa T., Oda w poezji polskiej. Dzieje gatunku, Wrocław 1996; Libera Z., Problemy polskiego Oświecenia. Kultura i styl, Warszawa 1969; Kossowska I., Tradycja i nowoczesność dydaktycznej powieści Oświecenia w Polsce. Studia i szkice, Warszawa 2002; Mikulski T., W kręgu oświeconych, Warszawa 1960; Pisarze polskiego Oświecenia, t. 1-3, pod red. T. Kostkiewiczowej i Z. Golińskiego, Warszawa 1992-1998; Przybylski R., Klasycyzm, czyli Prawdziwy koniec Królestwa Polskiego, Warszawa 1983; Ratajczakowa D., Komedia oświeconych 1752-1795, Warszawa 1993; Sarnowska-Temeriusz E., Kostkiewiczowa T., Krytyka literacka w Polsce w XVI i XVII wieku oraz w epoce Oświecenia, Wrocław 1990; Słownik literatury polskiego Oświecenia, pod red. T. Kostkiewiczowej, Wrocław 1990; Timifiejew A., Legiony i vitae lex. Problemy twórczości literackiej C. Godebskiego, Lublin 2002; Libera Z., Oświecenie, Warszawa 1991; Żbikowski P., Klasycyzm postanisławowski. Doktryna historycznoliteracka, Warszawa 1999. Metody nauczania: problemowa, aktywizująca, analiza tekstów pod kierunkiem prowadzącego, samodzielne interpretacje

Metody oceny: zaliczenie na podstawie aktywnego udziału w zajęciach, egzamin po semestrze 2 Język wykładowy: polski.

Nazwa przedmiotu: WIEDZA O WSPÓŁCZESNYM JĘZYKU POLSKIM Kod: 09.3

Typ przedmiotu: obligatoryjny

Poziom przedmiotu: studia stacjonarne pierwszego stopnia Rok studiów: I

Semestr: 1 (15 W + 15 KW) i 2 (15 W + 30 KW)

ECTS: 6

Imię nazwisko wykładowcy: dr Marta Nowosad - Bakalarczyk Wymagania wstępne: zapisy na podstawie podziału na grupy konwersatoryjne Cele przedmiotu: poznanie współczesnej polszczyzny.

Treści merytoryczne przedmiotu*: Miejsce języka polskiego w Europie i w świecie. Moc języka. Warianty języka: regionalne (terytorialne), społeczne i zawodowe. Odmiana ustna i pisana języka ogólnego. Style: potoczny, artystyczny, urzędowy, naukowy. Polska etykieta językowa i polskie formy adresatywne. Akty i gatunki mowy (potoczne, artystyczne, urzędowe, naukowe, dziennikarskie). Tekst jako jednostka języka i komunikacji. Podmiot wypowiedzi. Rozczłonkowanie komunikacyjne wypowiedzi na temat i remat; spójność tekstu; następstwo tematyczne w tekście. Pojęcie metatekstu. Operatory tekstowe; specyfika funkcjonalna partykuł jako operatorów tekstowych. Modalność, jej typy i formalne wykładniki. Części mowy - kryteria podziału; podstawowe zróżnicowanie i sposób funkcjonowania w tekstach. Główne kategorie językowe w aspekcie kognitywnym: osoba i rodzaj; czas i miejsce; miara i liczba; kategorie gramatyczne: przypadek, aspekt, tryb, stopniowanie. Funktory gramatyczne (spójniki, przyimki). Czasownik i rzeczownik oraz ich satelity: przysłówka i przymiotnik; spójnik i przyimek. Łączliwość czasownika jako klucz do opisu zdania. Główne modele (typy) zdań pojedynczych. Zdanie a grupa składniowa. Grupy współrzędne (szeregi) i podrzędne (związki). Frazeologizacja grup składniowych. Człony zdania pojedynczego a typy zdań podrzędnych. Działania na tekście i zdaniu: dekompozycja złożonego tekstu, parafrazowanie, rozszerzanie i rozwijanie zdania elementarnego (tj. tworzenie szeregów i związków składniowych); transformacje zerujące (równoważniki zdań); transformacje imiesłowowe; nominalizacja; mowa wprost (oratio recta)

19