1636660977

stref ciążenia nazywanych również strefami wpływów danego przystanku (Rysunek 2) wykonywana jest analiza, której wynikiem może być np. liczba ludności, która ma najbliżej do danego przystanku tramwajowego bądź autobusowego. Pokrewną analizą związaną z etapem projektowanie systemów transportowych jest mapa „najkrótszej drogi”, która jest wykonywana w oparciu o mapę odległości z danego przystanku (Rysunek 3) oraz mapę odległości ze wskazanego punktu. Przy pomocy analiz matematycznych wyznaczana jest najkrótsza trasa między określonym przystankiem i punktem, z którego chcemy do niego dojść. O praktyczności i uniwersalności tej analizy decyduje możliwość dodatkowego przypisania wag dla poszczególnych rodzajów pokrycia terenu lub barierom typu tory kolejowe, których pokonanie jest trudniejsze. Jeśli obszarom ściśle zabudowanym lub lasom położonym na wysoczyźnie przypisze się większą klasę to planowana trasa może okazać się trochę dłuższa ze względu na odległość, natomiast łatwiejsza i szybsza do pokonania. Modelowanie tras w ten sposób jest zawodne, gdy teren jest bardzo urozmaicony a do analiz wzięto niekompletną bazę danych. Przykładem może być nie uwzględnienie liczby sygnalizacji świetlnych, które mogą znaczenie opóźnić drogę pieszego. Na obszarach pozamiejskich metoda sprawdza się przy określaniu tras, które w najkrótszej odległości przebiegałyby przez jeziora (trasa z punktu C do D na rysunku 5). Poprzez nadanie im w bazie charakteru bariery trudnej do pokonania program nakreśli trasę omijając zbiorniki (trasa z punktu A do B na rysunku 5). Bez wątpienia rozwiązania przy użyciu tej metody przyczyniają się do projektowania systemów transportowych w konwencji zrównoważonego rozwoju, ponieważ pomagają minimalizować skutki oddziaływania na środowisko. Dzięki nadaniu powierzchniowym formą ochrony przyrody wysokiego kryterium do pokonania, trasa będzie przebiegała przez możliwie najkrótszy odcinek cenny przyrodniczo. Dodatkową zaletą tego sposoby modelowania jest wyznaczanie trasy w miarę możliwości przy maksymalnym dostosowaniu do uwarunkowań a nie w sposób sztuczny np. przy użyciu form geometrycznych.