skanuj0057

Mózgowe porażenie dziecięce

(łac. paralysis cerebralis infantum, ang. cerebral palsy), nazywana również chorobą Little'a -jednostka chorobowa określająca różnorodne zaburzenia ruchu i postawy, wynikające z trwałego uszkodzenia mózgu we wczesnym stadium rozwoju. Do uszkodzeń mózgu najczęściej dochodzi między 26. a 34. tygodniem ciąży. Statystycznie mózgowe porażenie dziecięce występuje u 2/1000 żywo urodzonych dzieci. Ta częstość wzrasta wielokrotnie w grupie wcześniaków. Występowanie mózgowego porażenia dziecięcego u wcześniaków może być związane z przyczyną przedwczesnego porodu, jak i może być następstwem przedwczesnego porodu samego w sobie. Przyczyny - W powstawaniu odgrywają rolę różne czynniki, w okresie płodowym (niedotlenienie, zakażenia), w okresie okołoporodowym, a nawet ma znaczenie stan zdrowia matki przed poczęciem dziecka. Zamartwica może być czynnikiem sprzyjającym - w zależności od czasu jej trwania, stopnia nasilenia i od mechanizmów adaptacyjnych płodu, które są uwarunkowane genetycznie. Objawy: Uszkodzenia mózgu powodują specyficzne powstawanie zaburzeń mchowych (niedowłady, porażenia, ruchy mimowolne, inkoordynacja), mogą wystąpić zaburzenia w rozwoju umysłowym, mowy, zachowania, oraz padaczka.

Postępowanie - uszkodzenie mózgu, które powoduje porażenie mózgowe, najczęściej nie nasila się, ale również nie ustępuje. Dlatego leczenie głównie oparte jest na kompleksowej rehabilitacji i pielęgnacji.

Celem kompleksowych działań jest zapobieganie utrwalaniu się zniekształceń poprzez relaksację sztywnych mięśni i ustawianie w najwłaściwszej pozycji chorobowo zmienionych kończyn. Zmniejszenie napięcia mięśni można także osiągnąć stosując odpowiednie leczenia farmakologiczne. Stosuje się także leki neutralizujące drgawki. Dzięki fizykoterapii z użyciem baloników i innych urządzeń ortopedycznych wiele dzieci, które nigdy nie chodziły, może nabyć tę umiejętność. Dzięki zabiegom operacyjnym wiele dzieci może podjąć próby chodzenia za pomocą urządzeń ortopedycznych i nie być przez całe życie skazane na wózek inwalidzki.

Pomoc logopedy może podnieść zdolność komunikowania się dziecka z otoczeniem, a także zmniejszyć uciążliwości związane z połykaniem i karmieniem.

Inne stosowane techniki - hipoterapia, dogoterapia. Ich zadania:

1.    Rozwijać mowę, wzbogacać słownik.

2.    Przełamywać lęk.

3.    Rozwijać funkcje poznawcze.

4.    Stymulować zmysły, ćwiczyć koncentrację, koordynację ruchów, orientację przestrzenną.

5.    Rozwijać myślenie przyczynowo-skutkowe.

6.    Stymulować pracę mięśni poprzez wykonywanie ćwiczeń ruchowych.

7.    Budować poczucie własnej wartości, pewności siebie, bezpieczeństwa.

8.    Podnosić aktywność, uczyć samodzielności, odpowiedzialności.

9.    Łagodzić stres, samotność.

10.    Rozwijać spontaniczną aktywność.

11.    Motywować i mobilizować do podejmowania działań.

12.    Uczyć właściwych postaw w stosunku do zwierząt.

13.    Uczyć zasad bezpiecznego postępowania z psami.

14.    Budować więzi emocjonalne u osób z trudnym kontaktem.

Można wyróżnić cztery postaci MPD w zależności od obszaru uszkodzenia:

•    Postaci piramidowe (spastyczne)

•    Postaci pozapiramidowe ( atetoza)

•    Pozstać móżdżkowa ( ataksja)

•    Postaci mieszane