SYLABUS
B. Informacje szczegółowe (wykład)
Elementy składowe sylabusu |
Opis |
Nazwa przedmiotu |
Polimery |
Kod przedmiotu |
0200-OS2-1 POL |
Nazwa kierunku |
Ochrona Środowiska |
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek |
Wydział Biologiczno-Chemiczny |
Język przedmiotu |
polski |
Rok studiów/ semestr |
I rok I semestr |
Liczba godzin zajęć dydaktycznych oraz forma prowadzenia zajęć |
Liczba godzin: 15 Forma prowadzenia zajęć: wykład |
Prowadzący |
dr Agnieszka Z. Wilczewska |
Treści merytoryczne przedmiotu |
Wykłady: Definicja polimeru i makromolekuł. Główne metody syntezy makromolekul, podstawowe pojęcia i podział polimerów. Polimeryzacja stopniowa i łańcuchowa. Omówienie właściwości i zastosowania oraz problemów ekologicznych związanych z użytkowaniem i utylizacją najważniejszych polimerów: winylowych (PE, PP, PS, PCV, PMM, PVA, kauczuki naturalne i syntetyczne) kondensacyjnych i poliadduktów (fenoplasty, aminoplasty, poliestry i poliamidy, poliuretany, poliwęglany, żywice epoksydowe). Polimery naturalne i ich pochodne syntetyczne. Bezpieczeństwo i higiena pracy oraz ochrona środowiska podczas produkcji tworzyw sztucznych i gumy. Degradacja polimerów: chemiczna, termiczna, biologiczna i fotochemiczna. Recykling polimerów odpadowych oraz poużytkowych wyrobów z tworzyw sztucznych. Biodegradacja i tworzywa biodegradowalne. Nowe, specjalne tworzywa sztuczne (polimery termoodporne, polimery topologiczne, polimery' elektroprzewodzące, dendtytnery. inteligentne żele, fazv stale, wymieniacze jonowe - jonity). |
Efekty kształcenia wraz ze sposobem ich weryfikacji |
Dostrzega wielorakie związki między' elementami środowiskowymi a zaletami i zagrożeniami wynikającymi z użytkowania tworzyw polimerowych. Wskazuje zagrożenia środow iskowe związane z otrzymywaniem i utylizacją tworzyw polimerowych. Posługuje się terminologią i nomenklaturą związaną z tworzywami polimerowymi. Potrafi wskazać techniki badawcze stosowane w analizie polimerów. Wykorzystuje aktualne informacje ze specjalistycznej literatury naukowej polsko- i obcojęzycznej oraz posługuje się specjalistyczną terminologią dotyczącą otrzymywania, toksyczności i recyklingu polimerów. Jest otwarty na wykorzystywanie zdobytej wiedzy i pogłębianie jej przez korzystanie z literatury Sposób weryfikacji: egzamin pisemny lub/i ustny. |
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu |
Warunki zaliczenia: student jest dopuszczony do egzaminu po zaliczeniu sprawozdań i testu z laboratorium. Obecność na wykładach nie jest warunkiem koniecznym do przystąpienia do egzaminu. |
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej |
Literatura podstawowa: Florjańczyk Z., Penczek S. (red.). Chemia polimerów tom I, II i III, Oficyna Wyd. PW, 2001 i 1997 Szlezyngier W., Tworzywa Sztuczne, tom I, II i III. Wydawnictwo Oświatowe FOSZE. Rzeszów 1998 Stevens M. P.. Wprowadzenie do chemii polimerów. PWN. Warszawa 1983 Nicholson J. W.. Chemia polimerów. WNT. Warszawa 1996 Literatura uzupełniająca: Pielichowski J., Puszyński A., Technologia tworzyw sztucznych, WNT, Warszawa 2003 Pielichowski J.. Puszyński A.. Chemia polimerów. TEZA Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Kraków 2004 Gmin I.. Materiały polimerowe. PWN. Warszaw a 2003 Pielichowski J., Puszyński A., Preparatyka polimerów', TEZA Wydawnictwo Naukowo-Techniczne. Kraków 2005 |
podpis osoby składającej sylabus