2740390530

do formy wektorowej. Grafika wektorowa sprawdza się najlepiej, gdy zachodzi potrzeba stworzenia grafiki, czyli mającego stosunkowo małą ilość szczegółów, nie zaś zachowaniu fotorealizmu obecnego w obrazach. Przykładami użycia grafiki wektorowej są: schematy naukowe i techniczne, mapy i plany, logo, herby, flagi, godła, różnego typu znaki, np. drogowe, część graficznej twórczości artystycznej (np. komiksy).

Podczas korzystania z komputera można spotykać się z grafiką wektorową częściej, niż się powszechnie uważa. Stosowane są one m.in. w fontach, komputerowych opisach czcionek oraz w grach komputerowych i wideo, a dokładniej do opisu grafiki trójwymiarowej. Geometria i jej przekształcenia stanowiące opis przestrzeni trójwymiarowej opisywane są metodami grafiki wektorowej, wygląd obiektów określany jest rastrowo za pomocą tzw. tekstur.

Wadą grafiki wektorowej jest również brak uniwersalnego formatu jej zapisu, np. obrazek stworzony w Corelu możemy odczytać tylko w tym programie, tak więc by rysunek stał się ogólnie dostępny należy zmienić jego format np. na JPG. Popularnymi programami do grafiki wektorowej jest CorelDraw, AutoCAD, Adobe Ilustrator. Rysunek wektorowy tworzony jest z wielu geometrycznych elementów o kształcie, wypełnieniu i miejscu ułożenia ściśle opisanym formułami matematycznymi. Obiekty takie złożone są z większej lub mniejszej liczby linii prostych. Nawet krzywe, mimo iż tego nie widzimy na ekranie monitora, są zbudowane z dużej liczby bardzo krótkich odcinków prostych. Odcinki te nazywane są wektorami, co oznacza, że każdy z nich ma ściśle określony punkt zaczepienia, kierunek (kąt nachylenia) i długość. Dzięki temu przez zastosowanie odpowiednich operacji matematycznych można każdy taki obiekt przekształcić w dowolny sposób. Większość operacji, nawet poważnie zniekształcających obiekt, jest teoretycznie w pełni odwracalna. W matematyczny sposób określane są również inne cechy obiektów, chociażby ich wypełnienie czy kształt konturu.

Jedną z najważniejszych cech rysunków opisywanego typu jest zastosowanie wzorów matematycznych również do budowania tekstów. Jest to możliwe, ponieważ czcionki typu True Type lub Adobe Type 1, stosowane obecnie w systemie Windows, również zapisywane są w postaci wektorowej. Dzięki zapisowi wektorowemu nie ulega pogorszeniu jakość i rozdzielczość rysunku ani tekstu. Dzieje się tak w przypadku zarówno wykonywania skomplikowanych przekształceń, jak i wielokrotnych powiększeń. Za każdym razem wygląd i kształt każdego obiektu jest bowiem wyliczany na nowo przez program. Zasada ta nie dotyczy jedynie niektórych rodzajów wypełnień. Z opisywanym mechanizmem związany jest fakt odwracalności dowolnego przekształcenia obiektów wektorowych, które nie spowodowało podzielenia istniejących elementów. Dzięki temu możemy prawie zawsze przywrócić wcześniejszy wygląd modyfikowanych obiektów bez zmiany ich jakości, co nie jest możliwe w przypadku rysunków bitowych. Można także wykorzystać funkcje wykonujące w inteligentny sposób automatyczne operacje na wybranych obiektach. Program potrafi bowiem przeanalizować kształt wybranych obiektów i dokonać odpowiednich transformacji.

Niestety, tworzenie rysunków wektorowych nie jest jeszcze na tyle szczegółowo dopracowane, aby oddać całą złożoność realnego świata. W wielu przypadkach musimy odwoływać się do obrazków bitmapowych. Dlatego też zawsze istnieje możliwość dołączenia zeskanowanego zdjęcia bądź efektu pracy aplikacji typu Photoshop czy Paint do rysunku wektorowego.

Z uwagi na różnicę w projektowaniu obrazów przestrzennych w stosunku do obrazów w dwóch wymiarach, stosuje się programy specjalistyczne, popularnie zwane 3D. Grafika trójwymiarowa jest grafiką projektowaną w przestrzeni, dającą złudzenie głębi obrazu, mimo że jest on wyświetlany na płaskim ekranie. Umożliwia ona nam wizualizację dowolnie skomponowanego obiektu, któremu można nadać dowolną teksturę, oświetlenie oraz przeprowadzać wiele skomplikowanych modyfikacji. Popularne programy do grafiki 3D to 3D Studio Max, LightWave 3D, SketchUp.

W programach do tworzenia grafiki wektorowej, można łączyć elementy wektorowe z grafiką rastrową poprzez importowanie bitmap, przygotowanych wcześniej w programach do obróbki grafiki rastrowej.

Obraz rastrowy traktowany jest jako zbiór punktów tej samej wielkości (pikseli), uporządkowanych w wierszach i kolumnach. Opis obrazu wykonanego za pomocą techniki rastrowej obejmuje zestaw parametrów - położenie i kolor - określających poszczególne piksele. Kolory i kształty w mapach bitowych sprawiają jednak wrażenie ciągłych, jeśli oglądane są z większej odległości. Ponieważ kolor każdego piksela jest określany niezależnie, możliwe jest tworzenie efektów fotograficznych, np. cieniowania lub nasycania kolorów. Zmniejszanie mapy bitowej może wywołać zniekształcenia obrazu, ponieważ podczas takiej operacji część punktów jest usuwana z rysunku. Fakt, że mapa bitowa zbudowana jest z odpowiednio ułożonych pikseli, jest także przyczyną tego, że poszczególnymi jej częściami nie można dowolnie operować.

Obecnie można zaobserwować tendencje do wyposażania edytorów wektorowych w narzędzia edycji obrazów bitmapowych. Edytory grafiki rastrowej umożliwiają tworzenie cyfrowych obrazów od podstaw lub modyfikację obrazów już istniejących. Wśród edytorów rastrowych powstała nawet specjalizacja - niektóre z nich

19 | S t r o n a