2740390684

4.2. Obróbka ręczna, mechaniczna obróbka wiórowa, połączenia spajane oraz organizacja napraw

4.2.1. Materiał nauczania

Obróbka ręczna

Obróbka ręczna obejmuje takie operacje jak: trasowanie na płaszczyźnie oraz operacje ślusarskie, takie jak: ścinanie, przecinanie, prostowanie, gięcie, cięcie, piłowanie, wiercenie ręczne, gwintowanie, nitowanie, lutowanie skrobanie oraz prace montażowe.

Trasowanie oznacza czynność wyznaczania linii obróbkowych, środków otworów, osi symetrii oraz zarysu części przed obróbką. Trasowanie stosuje się w produkcji jednostkowej. Trasowania dokonuje się na blachach, płytach, odlewach, korpusach itp. Używane do trasowania narzędzia traserskie przedstawiono na rysunku 1.

Rys. 1. Narzędzia traserskie: a - rysik, b - suwmiarka traserska z podstawą, c - znacznik stosowany do wykreślania linii poziomych, e - cyrkle traserskie, f - punktak, g - liniał traserski, h - kątownik, i - środkownik do wyznaczania środka na płaskich powierzchniach przedmiotów walcowych, j - pryzma traserska, k, 1 - płyty traserskie [8, s. 91]

Przed przystąpieniem do trasowania należy: oczyścić materiał i sprawdzić jakość i stan materiału przeznaczonego do trasowania. Pęknięcia, skrzywienia materiału są niedopuszczalne. Sprawdzić prawidłowość naddatków na późniejszą obróbkę. W razie potrzeby pomalować materiał cienką warstwą farby w celu lepszej widoczności tasowanych linii. Rysik i punktak muszą być należycie naostrzone na ostrzałce. Trasowanie rozpoczyna się zwykle od wyznaczenia głównych osi symetrii przedmiotu. Przecięcia linii oraz środki okręgów punktuje się, co ułatwia późniejsze odtworzenie trasowanych linii w przypadku ich starcia. Odmierzanie wymiarów odbywa się za pomocą cyrkla traserskiego lub przymiaru wg wymiarów określonych na rysunku technicznym elementu. Trasowanie środka otworu polega zwykle na trasowaniu dwóch prostopadłych linii, a następnie punktowaniu miejsca przecięcia linii.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

11