M Feld TBM506

506

11. Projektowanie procesu technologicznego części klasy korpus

Skrobanie jest obróbką wiórową, a zatem może być stosowane do materiałów, których twardość nie przekracza 32 -s- 36 HRC. Jest to obróbka bardzo pracochłonna, gdyż w większości przypadków jest prowadzona ręcznie. Polega ona na zdejmowaniu drobniuteńkich warstw materiału narzędziem, zwanym skrobakiem. Miarą dokładności powierzchni skrobanej jest liczba plamek, jaką uzyskuje się na powierzchni 25 x 25 na skutek tuszowania. Do żądanej liczby plamek, w zależności od wymaganej klasy dokładności skrobania (tabl. 11.1), pracownik dochodzi przez kolejne tuszowanie i zeskrobywanie materiału z wypukłości powierzchni pokrytych tuszem.

TABLICA 11.1. Klasy dokładności skrobania

Obraz plamki					Klasa dokładności	Liczba plamek	Zastosowanie
		W ^			5	3 + 5	części maszyn łączone na stale, prowadnice przestawne ciężkich obrabiarek
		& m			4	5 + 8	prowadnice ciężkich obrabiarek, prowadnice przestawne, powierzchnie skrobane stołów
		€ & <&>			3	8+12	prowadnice robocze obrabiarek, panewki łożyskowe, przyrządy wiertarskie, frezarskie
					2	O <N ■1- so	dokładne prowadnice obrabiarek, panewki łożysk wrzecion, robocze przyrządy kontrolne
					1	25 + 32	wzorcowe przyrządy kontrolne
	® ©			t to CNI

Skrobanie powinien wykonywać pracownik o wysokich kwalifikacjach. Mimo że coraz częściej wprowadza się skrobaki mechaniczne (elektryczne, pneumatyczne), to mogą one mieć zastosowanie jedynie przy skrobaniu wstępnym. Obróbka dokładna skrobaniem jest zawsze wykonywana ręcznie.