M Feld TBM512

512

11. Projektowanie procesu technologicznego części klasy korpus

ny mogą być dwie lub cztery, zależnie od tego, czy osie wytaczanych otworów są równoległe, czy się krzyżują. Uchwyt wytaczarski do obróbki korpusu przedstawiono na rys. 11.50.

RYS. 11.50. Uchwyt do wytaczania na wiertarko-frezarce; 1, 2, 3 - boczne ściany uchwytu z tulejkami wytaczarskimi; C, G, W, Z, D - powierzchnie obrabiane

Uchwyty wytaczarskie ze względu na swoją wielkość i dokładność są bardzo kosztowne i dlatego ewentualne zastosowanie ich może być ekonomicznie uzasadnione jedynie w produkcji seryjnej i to ustalonej. Wytaczanie w uchwytach umożliwia obróbkę otworów w przedmiotach o skomplikowanych kształtach, z dużą dokładnością i w czasie znacznie krótszym niż przy wytaczaniu współrzędnościowym. Stosowanie uchwytów umożliwia wyeliminowanie ewentualnych błędów obrabiarki. Należy wówczas zastosować przegubowe (wahliwe) połączenia wytaczadła z wrzecionem (rys. 11.51) i w ten sposób uzyskać dokładność prowadzenia zależną wyłącznie od dokładności tulei wytaczarskich.

RYS. 11.51. Wytaczadło połączone wahliwie z wrzecionem i dwustronnie prowadzone

Wytaczanie otworów na wiertarko-frezarkach sterowanych numerycznie.

Obrabiarki te nadają się szczególnie do obróbki korpusów z dużą liczbą otworów. Najbardziej ekonomiczne jest zastosowanie ich w produkcji mało- i średnioseryjnej.

Na wiertarko-frezarkach sterowanych numerycznie ustawienie wszystkich współrzędnych następuje automatycznie. Dlatego nie ma konieczności stosowania dodatkowych urządzeń pomiarowych, a także ulegają skróceniu czasy pomocnicze, potrzebne na ustawienie wrzeciona w osi wytaczanego otworu, o 60 -h 70%.