2740390798

Serwer musi więc charakteryzować się bardzo dobrą wydajnością, zaś wymagania klientów opierają się jedynie na wizualizacji. Z tego wynika, że architektury klienta i serwera powinny być różne. I tylko z powodów finansowych stosuje się taki sam sprzęt dla serwera i klienta. Z drugiej strony podział pomiędzy serwery i klientów jest podziałem jedynie warunkowym. Jednostki mogą się wymieniać funkcjami, prędzej więc możemy powiedzieć o pewnym podziale aplikacyjnym niż sprzętowym.

Model klient-serwer stanowi obecnie podstawę realizacji informacyjnych systemów zarządzania.

Główną wadą tego modelu jest konieczność podziału jednostek z punktu widzenia ich ważności w systemie oraz ich realizowanych funkcji.

W modelu tym główne przepływy realizowane są na trasie serwer-klient.

Zazwyczaj zapytanie jest mniejsze niż odpowiedź, stąd przepływy na trasie serwer-klient są większe niż na trasie klient-serwer.

ad b) Model partnerski

W modelu tym nie klasyfikuje się jednostek z punktu widzenia realizowanych przez nie funkcji. Oznacza to, że wszystkie one z punktu widzenia funkcjonowania sieci są równoprawne.

W modelu partnerskim podstawowym problemem jest zapewnienie bezpieczeństwa, wynikające ze złożoności procedury rozgraniczania dostępu do usług i zasobów.

Ogólnie najlepsze charakterystyki uzyskuje model partnerski, jednakże tutaj głównym problemem jest właśnie bezpieczeństwo działania. Z tego powodu czysto partnerski model został zastąpiony partnerskim modelem klient - serwer.

Modele c) i d) realizowane są na podstawie modelu klient-serwer, są wynikiem chęci zastosowania wielu niezależnych serwerów.

Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza Zakład Systemów Rozproszonych Rzeszów 2002