Polipropylen (PP) charakteryzuje się bardzo dobrą odpornością na działanie czynników chemicznych, ale mniejszą niż polietylen odpornością na działanie czynników atmosferycznych, dlatego łatwiej ulega procesowi starzenia. Przepuszczalność par i gazów jest podobna jak w polietylenie, ale ma on korzystniejsze własności mechaniczne i chemiczne. Obojętność fizjologiczna oraz możliwość pracy w temperaturze do 100°C pozwalają na stosowanie PP na opakowania farmaceutyczne i elementy sprzętu medycznego. Jest palny.
Polistyren (PS) produkowany jest jako amorficzny i przeźroczysty, o małej udarności. Można go poddawać procesowi porowania, w wyniku czego otrzymuje się styropian. Z polistyrenu można wytwarzać opakowania do kontaktu z produktami spożywczymi z wyjątkiem tłuszczów i alkoholi. Maksymalna temperatura użytkowania: 85°C. Jest palny.
Poli(tereftalan etylenu) (PET) odznacza się dużą twardością, sztywnością, bardzo dużą odpornością chemiczną oraz udarnością. Charakteryzuje się też dużą stabilnością kształtów, małą chłonnością wody oraz dobrą odpornością na działanie czynników atmosferycznych. Dopuszczalny zakres temperatury użytkowania: -40 do 100°C.
Poliamidy (PA) odznaczają się dobrymi własnościami mechanicznymi i zaliczane są do tworzyw konstrukcyjnych, które mogą być stosowane w zakresie temperatur -40 do 100°C. Mogą być stosowane na wyroby stykające się z produktami spożywczymi, ponieważ nie są toksyczne. Ich właściwości mechaniczne i cieplne poprawia się, podobnie jak w przypadku tworzywa PET, przez dodatek włókna szklanego. Są palne.
Poliwęglany (PC) wyróżniają się szczególnie wysoką udarnością oraz przezroczystością przy jednocześnie dużej sztywności. Wyroby z tego tworzywa mogą pracować w temperaturze -40 do 130°C, mają małą chłonność wody, dobrą stabilność cieplną i są obojętne fizjologicznie (mogą być sterylizowane i stosowane w medycynie). Tworzywo to stosowane jest też do wytwarzania kompozytów.Są niepalne.
Politetrafluoroetylen (PTFE) wyróżnia się niskim współczynnikiem tarcia, własnościami antyadhezyjnymi, niską twardością i odpornością na płomień. Zakres pracy: od -250 do 260 °C.
Polimetakrylan metylu) (PMMA) tzw. szkło organiczne jest twardy, odporny na działanie czynników atmosferycznych. Zakres pracy: od -40 do 90 °C.
5.3. Duroplasty
Duroplasty są polimerami, których łańcuchy są gęsto połączone poprzecznymi wiązaniami kowalencyjnymi, tworzącymi trójwymiarową sieć przestrzenną. Wytwarzane są w dwóch etapach. Najpierw wytwarza się makrocząsteczki liniowe, a następnie, po uformowaniu wyrobu, doprowadza się do powstania między łańcuchami wiązań sieciujących. Powstawanie wiązań może zachodzić bezpośrednio pod wpływem temperatury (duroplasty termoutwardzalne) albo za pośrednictwem utwardzacza (duroplasty chemoutwardzalne). Na rysunku 5-14 przedstawiono schematycznie proces utwardzania (sieciowania) żywicy poliestrowej.
Ponieważ łańcuchy poliestru powstałe w wyniku poi i kondensacji monomerów kwasu i alkoholu mają wiązania nienasycone, dodanie cząsteczek styrenu umożliwia wytworzenie wiązań sieciujących pod wpływem inicjatorów (utwardzaczy). W handlu znajdują się nienasycone żywice poliestrowe w postaci około 35-% roztworu w styrenie (rys. 5-14a). Żywice te utwardzane są w procesie przetwórstwa po wymieszaniu ich z utwardzaczem (rys. 5-14b).
Duroplasty z powodu braku możliwości obrotu i poślizgu łańcuchów zachowują się podobnie jak kruche metale lub materiały ceramiczne. Większość z nich ma wysoką temperaturę