3236691028

jego odporności chemicznej oraz właściwości mechanicznych, nawet w podwyższonych temperaturach. Odkształcenie plastyczne prostuje łańcuchy i zwiększa w ten sposób stopień krystaliczności materiału. Metoda ta jest często stosowana przy produkcji włókien osiągających właściwości wytrzymałościowe porównywalne z wieloma materiałami metalicznymi i ceramicznymi.

Rys. 5-13. Orientacyjne wartości granicy plastyczności przykładowych polimerów

5.2.4. Charakterystyka przykładowych polimerów termoplastycznych

Polimery termoplastyczne można sklasyfikować jako masowe, np. PE, PP, PS, PVC oraz konstrukcyjne, np. PET, PMMA, PC. Budowę chemiczną najczęściej stosowanych polimerów termoplastycznych oraz obszary ich zastosowania podano w tablicy 5-4.

Polietylen (PE) wytwarzany jest w procesie wysokociśnieniowym (ciśnienie 10 - 100 MPa), o niskiej gęstości PE-LD(0,91-0,925Mg/m³), oraz w procesie niskociśnieniowym (ciśnienie mniejsze od 1 MPa), o wysokiej gęstości PE-HD (0,94-0,96Mg/m³). Polietylen PE-HD ma lepsze własności mechaniczne i cieplne niż PE-LD, ale gorsze własności przetwórcze. Polietylen PE- UHMW o najwyższych własnościach mechanicznych i dporności na ścieranie. Polietylen odznacza się wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych. W temperaturze pokojowej nie rozpuszcza się praktycznie w żadnym z rozpuszczalników. Jest odporny na wodne roztwory kwasów zasad i soli. Jego cechą niekorzystną jest skłonność do utleniania się na powietrzu, potęgowana przez promieniowanie ultrafioletowe. Maksymalna temperatura użytkowania: 80°C. Jest palny.

Polichlorek winylu) (PVC) produkowany jest jako twardy oraz zmiękczony - z dodatkiem plastyfikatorów. PVC zmiękczony może być stosowany w temperaturze od -30 do 100°C. Tworzywo to wykazuje małą odporność na działanie światła i podwyższonej temperatury. PVC jest tworzywem fizjologicznie obojętnym. Odporność chemiczna jest większa w przypadku tworzywa twardego niż zmiękczonego. Jest niepalny.