293017174

Metody terapii

Metoda P. A. Dennisona

Metoda zwana kinezjologią edukacyjną lub "gimnastyką mózgu" składa się z prostych, sprawiających przyjemność ćwiczeń ruchowych, które zwiększają u uczniów umiejętność uczenia się całym mózgiem. Ćwiczenia te ułatwiają wszelkiego rodzaju uczenie się, ale są szczególnie skuteczne w odniesieniu do nauki szkolnej. Wyraz "kinezjologią" wywodzi się od greckiego rdzenia "kinesis" oznaczającego ruch. Kinezjologią zajmuje się badaniem ruchu ciała ludzkiego. Pedagogiczna kinezjologią jest systemem umożliwiającym uczniom w dowolnym wieku rozwinięcie ich potencjalnych możliwości zablokowanych w ciele. Ćwiczenia ruchowe zawarte w gimnastyce mózgu, umożliwiają uczniom włączenie tych części mózgu, które były dla nich uprzednio niedostępne. Zmiany zachowania i zmiany w zakresie uczenia się niejednokrotnie bywają natychmiastowe i głębokie, gdy dzieci odkrywają, w jaki sposób można odbierać informacje i wyrażać siebie. Techniki ruchu ciała i przepływu energii zaczerpnięte są starożytnych dyscyplin jak joga, czy akupunktura. Zostały jedynie zmodyfikowane i przystosowane do potrzeb ludzi uczących się w naszej współczesnej kulturze. Dr P. A. Dennison w swej walce o znalezienie drogi wyjścia z własnej dysleksji i kłopotów ze wzrokiem, ułożył program gimnastyki mózgu. Jego wewnętrzna integracja, głębokość zrozumienia problemu i miłości do dzieci i do uczenia się, uwidaczniają się w jego pracy. Paul Dennison w latach siedemdziesiątych rozwinął gimnastykę mózgu w Centrum Uczenia się (Halley Remedia Group Learning Centem) w Kalifornii, gdzie przez dziewiętnaście lat pomagał dzieciom i dorosłym. Był pedagogiem przez całe swoje zawodowe życie, a jego odkrycia opierają się na zrozumieniu współzależności rozwoju fizycznego i panowania języka i osiągnięć intelektualnych. Gimnastyka mózgu zrodziła się z jego doświadczeń, które zdobył pracując nad rozwojem programu szkolnego i psychologii eksperymentalnej na Uniwersytecie w Kalifornii Południowej, gdzie badania koncentrowały się szczególnie na początkowych sukcesach w czytaniu i ich relacji do zdolności mowy. Dennison zmodyfikował swoje badania, szczególnie gdy odnosiły się do dzieci ze specyficznymi trudnościami językowymi i opracował szybkie proste ćwiczenia, zależne od ruchu, które przynoszą korzyść każdemu uczącemu się. Od czasu powstania w 1987 roku fundacji Kinezjologii Edukacyjnej na całym świecie pojawiło się wiele projektów badawczych stosowania gimnastyki mózgu. Przykłady gimnastyki mózgu: Umysł/ ciało podczas uczenia się, zaczynając od pewnego rutynowego stanu gotowości, którą nazywamy PAKĘ - pozytywne, aktywne, klarowne, energetyczne uczenie się. Taka sekwencja gotowości uczenia się jest zazwyczaj stosowana na początku dnia szkolnego, aby efektywnie przygotować uczniów do nauki. To przygotowanie składa się z picia wody do energetycznego uczenia się i następnie punktów na myślenie, ruchów naprzemiennych i pozycji Cooka. Punkty na myślenie. Punkty na myślenie wykonuje się poprzez położenie jednej ręki na pępku, podczas gdy druga ręka stymuluje punkty pomiędzy żebrami. Ręka na pępku zwraca uwagę na grawitacyjny ośrodek ciała. Ta czynność uaktywnia układ przedsionkowy, który stymuluje aktywujący twór siatkowaty do pobudzania mózgu na przychodzące z zewnątrz informacje. Druga ręka delikatnie masuje wgłębienia pomiędzy pierwszym i drugim żebrem bezpośrednio pod obojczykiem, po prawej i lewej stronie mostka. To stymuluje przepływ krwi przez tętnicę szyjną do mózgu. Punkty na myślenie leżą tuż nad miejscem rozdzielania się tętnic szyjnych baroreceptory (receptory czucia ucisku i masy) w ścianach tętnic szyjnych, prawdopodobnie odpowiadają za efekty zauważane podczas masowania tych punktów. Te ćwiczenia pobudzają gotowość do uczenia się i pomagają przywrócić koncentrację. Ruchy naprzemienne. Ruchy