Przepływomierze, w których działanie oparto o spiętrzenie ciśnienia na stożku spiętrzającym umieszczonym centralnie wewnątrz kanału osiowosymetrycznego, wykorzystują zasadę zachowania energii w przepływającym płynie. Stożek zmienia i optymalizuje kształt profilu prędkości płynu bez względu na stan przepływu przed nim, co umożliwia jego montaż w niewielkiej odległości za elementami zaburzającymi przepływ. Powstającą przy przepływie (w szerokim zakresie liczb Reynoldsa) różnicę ciśnień, mierzy się pomiędzy wyższym ciśnieniem przed i niższym za stożkiem. Przepływomierz ten charakteryzuje się stosunkowo dużą stratą ciśnienia na stożku pomiarowym, porównywalną do zwężek mierniczych.
Przepływomierze elektromagnetyczne (indukcyjne) stanowią drugą, dużą grupę przepływomierzy, nadających się do wszelkiego rodzaju cieczy, czystych jak i bardzo silnie zanieczyszczonych, pulp czy zawiesin. Zasada działania przepływomierzy elektromagnetycznych opiera się na zjawisku indukowania siły elektromotorycznej w cieczy przewodzącej prąd (standardowo wymaga się by przewodność elektryczna cieczy była nie mniejsza niż 5 pS/cm, a w wykonaniu specjalnym nie mniejsza niż 0,1 pS/cm) [29] i poruszającej się z wyznaczaną średnią prędkością w poprzek linii sił pola magnetycznego o stałej indukcji (rys. 1.2 ). Siła elektromotoryczna indukowana w cieczy jest proporcjonalna do średniej prędkości płynu, mierzona za pomocą dwóch elektrod odizolowanych od rurociągu. Przy odpowiednim dobraniu parametrów konstrukcyjnych przepływomierza (powierzchnia wewnątrz rury pomiarowej jest izolowana elektrycznie) i przepływie osiowo symetrycznym w rurociągu, strumień objętości można obliczyć z równania:
qv =ke ■ A Uu (1.3)
gdzie:
ke - stała przepływomierza elektromagnetycznego,
A - pole przekroju powierzchni poprzecznej rurociągu,
U„ - różnica napięć pomiędzy elektrodami.
Z zależności tej wynika, że na strumień objętości mają niewielki wpływ takie parametry cieczy jak: gęstość, liczba Re (lepkość), ciśnienie czy temperatura.
- 11 -