114195

Działanie niskiego ciśnienia na organizm

•    wraz ze wzrostem wysokości obniża sie ciśnienie parcjalne gazów

•    hipoksja wysokogórska powoduje silne pobudzenie chemoreceptorów tętniczych i odruchowe zwiększenie wentylacji płuc w celu wyrównania niedostatku tlenu w rozrzedzonej atmosferze, dochodzi także do przyspieszenia skurczów serca, zwiększenia pojemności minutowej i zwiększenia przepływu krwi w krążeniu płucnym.

•    przy nagiej hipoksji dochodzi do zaburzeń świadomości, utraty przytomności a po kilkunastu minutach do śmierci mózgu (dlatego w samolotach przy rozszczelnieniu kabiny wypadaja maski tlenowe)

•    objawy niedotlenienia mózgu (podniecenie, euforia, zahamowanie czynności zmysłów, zaburzenia postawy ciała, ból głowy, sennosc)

•    przy dluzszej hipoksji - aklimatyzacja do wysokości

•    zwiększenie ilości hemoglobiny i liczby erytrocytów we krwi

Ostra choroba wysokogórska - charakteryzuje sie dużym zmęczeniem, bezsennością i snem przerywanym z okresami bezdechu sródsennego i uczuciem duszności, występują zaburzenia psychiki i obrzęk pluć. Niskie ciśnienie atmosferyczne to hipobaria, objawia sie :

-    niedotlenienie

-    zwiększenie ilości hemoglobiny i liczbyerytrocytow we krwi

-    przyspieszenie czynności serca

-    choroba górska - zapaść

-    objawy niedotlenienia mózgu - bole głowy, sennosc, podniecenie, euforia, zachamowania czynności zmysłów;

-    kwasica metaboliczna

Działanie wysokiego ciśnienia na organizm

•    Hiperbaria zwiększa ciśnienie parcjalne wszystkich gazów, 02, C02, N2, we krwi i w płynach ustrojowych.

•    Zwiększenie prężności tlenu we krwi tętniczej tylko o jedna atmosferę może powodować neurogenne skurcze mięsni.

•    Jeśli liiperbaria trwa dluzszy czas występują: kaszel, dusznosc, obrzęk pluć.

•    Na dużych głębokościach ujawnia sie toksyczne i narkotyczne działanie azotu. Dochodzi do zaburzeń orientacji a nawet utraty przytomności (narkoza azotowa). Występują bóle głowy, mięsni stawów.

•    10 m. głębokości ciśnienie wody rośnie o jedna atmosferę (760 mm Hg, lOlOhPa).

Zespól dekompresji (choroba kesonowa, choroba nurków) - powstaje w wyniku zbyt szybkiego obniżania ciśnienia parcjalnego azotu, który z formy rozpuszczonej przechodzi w formę gazowa (podobny efekt można zaobserwować przy otwieraniu butelki z woda gazowana). We krwi i w komórkach powstają drobne bąbelki uszkadzające bezpośrednio komórki, zwłaszcza neurony mózgu. Tworzą sie także mikrozatory w naczyniach włosowatych i aktywacji ulegaja płytki krwi. Dochodzi do utraty przytomności. Przy bardzo wysokich hiperbariach niebezpieczeństwu dekompresji zapobiega sie zamieniając azot na hel, który ma znacznie mniejsza rozpuszczalność w wodzie i bardzo mała cząsteczkę.