4734119479

2.4. Łączenie drewna

Rzemieślnik lttl> projektant, który twor/y jirzedmioi bądź konstnikcję z drewna, musi przewidzieć sj*>-sób połączenia poszczególnych elementów: W zależności od przeznaczenia przedmiotu i właściwości drewna dobiera rozwiązania zaj>cwniająoc konstrukcji od|x>wiednią trwałość. Istotną rolę w wyl>nrzc metod łączenia odgrywa również zamierzony elekt estetyczny.

Metody łączenia drewno

Tradycyjny sj>osól>, pozwalający' zrezygnować z użycia łączników metalowych, to łączenie na wpust i pióro (1). Polega na wycięciu w jednym elemencie wpustu, do którego wsuwa się pióro wypukłą część di ugicgo elementu. Ważne jest, hy odl>y^rwa łączone ze sobą fragmenty zachowywały' te same proporcje i były precyzyjnie dopasowane.

ł-py.enie z wykorzystaniem kołków (2) jest niewidoczne na zewnątrz konstrukcji, dlatego )*►-zwala na estetyczne scalenie dwóch częśd. Lstotne w tej metodzie jest dokładne wyznaczenie miepe nawiercenia otworów do montażu kołków. Dotyczy to oczywiście obydwu fragmentów: które planujemy połączyć. Kołki należy osadzić ciasno, a ich średnica powinna liyć nieco większa niż ś rodni ca otworów: R>łączcnic to wymaga dodatkowego wzmocnienia klejem.

Scalanie za |>omocą łączników ciesielskich (3) to skuteczny sjKłsrJ) montażu drewnianych kon-situkeji. J(M jednak mało estetyczny; <1 niego stosuje się go w miejscach, gdzie metalowe połączenia są mało widoczne.

t9