8739620345

W nowocześnie rozumianej wytrzymałości materiałów zaczyna dominować tendencja do bardzo precyzyjnego określania rzeczywistych współczynników bezpieczeństwa. Jest to zagadnienie o złożonym charakterze, wymagającym uwzględnienia:

aspektów bezpiecznej pracy konstrukcji,

-    aspektów niezawodnej pracy konstrukcji,

-    aspektów ekonomicznych (kosztów projektowanych konstrukcji).

Uwzględnienie tych i innych aspektów powoduje, że obliczenia wytrzymałościowe stają się coraz bardziej skomplikowane, odpowiedzialne i wymagają stosowania najnowszych osiągnięć nauki, techniki komputerowej i informatyki. OBLICZENIA TE MAJĄ CHARAKTER SYSTEMOWY (MECHATRONICZNY) - PROJEKTOWANIE SYSTEMOWE (projektowanie uwzględniające optymalizację konstrukcji)¹.

Konstrukcja bezpieczna oprócz spełnienia warunków bezpiecznej pracy (wytrzymałości i sztywności) musi także sygnalizować przeciążenie konstrukcji (rysy, pęknięcia, osiadanie). Konstrukcja powinna być tak zaprojektowana, aby umożliwić ewakuację ludzi i sprzętu (nie ulegać nagłemu, niesygnalizowanemu zniszczeniu).

WARUNEK WYTRZYMAŁOŚCIOWY

^— ^dop*

Warunek wytrzymałościowy stanowi podstawę obliczeń wytrzymałościowych na „naprężenia dopuszczalne”. Prostota tego warunku powoduje, że dominuje on w procesach projektowania większości konstrukcji inżynierskich. Z warunku wynika, że o wytrzymałości całej konstrukcji decyduje jej najsłabszy element, w którym pojawią się naprężenia dopuszczalne. Korzystanie z niego umożliwia zrealizowanie obu zadań wytrzymałości materiałów, czyli:

- określenie dopuszczalnych obciążeń konstrukcji o znanych wymiarach,

określenie koniecznych wymiarów konstrukcji dla zadanego obciążenia.

Postawą obliczeń wytrzymałościowych są właściwości materiału uzyskane za pomocą statycznej próby rozciągania.

Złożone stany naprężenia: hipotezy wytrzymałościowe (hipoteza Hubera 1904 - Misesa 1913- Hencky’ego 1925)

Wprowadzenie do WM II 2014 13

1

Patrz: Wprowadzenie do POP 2012, www.am.sms.put.poznan.pl