10088

oddechowego, narządu krążenia, układu wewnątrzwydzielniczego i in. Na wysiłki submaksymalne wskazuje na bardziej ekonomiczną adaptację organizmu do stawianych przez nie wymogów.

Wydolność fizyczna maleje z wiekiem. Jest ona niższa u kobiet niż u mężczyzn w tym samym wieku. Wpływa na nią nie tylko systematyczny trening fizyczny, ale też różnego rodzaju aktywność ruchowa w życiu codziennym.

Wpływ systematycznej aktywności mchowej na układ oddechowy

Chociaż wpływ systematycznego treningu na układ oddechowy nie jest tak silny jak na układ krążenia, układ ruchu czy układ kostny, to i w tym zakresie można zaobserwować wiele korzystnych zmian.

U osób wytrenowanych stwierdza się wzrost pojemności życiowej płuc (VC) w porównaniu z osobami niewytrenowanymi. Jest to ściśle związane z większą ruchomością klatki piersiowej i większą siłą mięśni oddechowych u osób trenujących. Równolegle zmniejsza się czynnościowa przestrzeń martwa, zaś ogólna pojemność wentylacyjna płuc (TLC) nie zmienia się. Wskaźniki dynamiczne oceniające rezerwy wentylacyjne płuc ulegają korzystnym zmianom.

U osób wytrenowanych obserwuje się większą objętość wydechową pierwszosekundową (FEV1,0) jak również większą maksymalną dowolną wentylacje płuc (MW).

W spoczynku wentylacja płuc jest u osób wytrenowanych podobna do wentylacji u osób niewytrenowanych, chociaż częstość oddechów na minutę jest na ogół mniejsza. W czasie wysiłków submaksymalnych, tak wentylacja płuc jak i częstość oddechów, są mniejsze u osób wytrenowanych, ale głębokość pojedynczego oddechu jest większa.

W czasie maksymalnego wysiłku zwiększa się istotnie maksymalna wentylacja płuc osób wytrenowanych. Dochodzi ona czasem do 180 1/min., podczas gdy u młodych niewytrenowanych mężczyzn osiąga 1001/min. a u kobiet 801/min.

Systematyczny trening fizyczny powoduje zwiększenie pojemności dyfuzyjnej płuc. Na ten kierunek zmian mogą mieć wpływ: zwiększenie ogólnej ilości hemoglobiny we krwi, zwiększenie ogólnej objętości krwi w płucach, jak również poprawa stosunku wentylacji do perfuzji płuc.

U osób trenujących obserwuje się większy przepływ krwi przez szczytowe fragmenty płuc w porównaniu z osobami prowadzącymi siedzący tryb życia. Ułatwia to wymianę gazową w płucach, korzystnie zwiększając stosunek wentylacji pęcherzykowej do włośniczkowego przepływu krwi przez płuca.