10368

patriarchat Grecy jako pierwsi bardzo tygorystycznie przestrzegali prawa nakazującego posiadanie tylko jednaj żony, twierdząc, że poligamia to zjawisko barbarzyńskie, niegodne Greka.

Patriarchat w Grecji polegał zaś na tym, że ojciec miał władzę nieograniczoną nad swoimi dziećmi. To właśnie on decydował o przyjęciu nowo narodzonego dziecka do rodziny, czy też nie. Jeżeli ojciec decydował się uznać dziecko, to odbywała się uroczystość tzw. amphidromia będąca oficjalnym przyjęciem dziecka do rodzimy. Jednak władza ojca nie sięgała tak daleko by mógł rozporządzać życiem czy wolnością swojego potomka.

Wszystkie państwa Grecji łączył również wspólny pogląd na instytucję małżeństwa. Miała ona spełniać dwie funkcje: dać państwu nowych obywateli, a także spełnić bardzo osobisty cel- dzieci miały być oparciem na starość. Potomstwo miało stanowić kontynuację rodu, podtrzymywać tradycje rodzinne oraz oddawać cześć zmarłym przodkom. Jednak na plan pierwszy wysuwał się obowiązek wobec państwa. Nowy obywatel miał przejąć po ojcu obowiązki wobec państwa, bronić jej granic i zapobiegać niebezpieczeństwom. Formalnie nie było obowiązku zawierania małżeństw jednak opinia publiczna zmuszała niejako mężczyzn do zakładania rodzin. Samotnych darzono mniejszym szacunkiem niż żonatych. W Sparcie bezżenność (agamia) pociągała za sobą utratę czci (atimia). Atimia przejawiała się w różnych formach upokorzeń np. dorośli samotni mężczyźni zmuszani byli do obchodzenia nago w zimie agory, śpiewając piosenki, w których wyznawali, że słusznie znoszą upokorzenia, ponieważ byli nieposłuszni prawom. Karano ich również grzywnami, a nawet przestawało wobec nich działać prawo, nakazujące szacunek dla starszych.. Według prawa, którego autorstwo przypisuje się Likurgowi, młodzi ludzie powinni wybierać sobie żony wśród rodzin ubogich. Miało to znaczenie zarówno ekonomiczne- zapobiegało łączeniu ogromnych majątków, ale także osobiste- Spartanie woleli by ich synowie żenili się z ubogimi Spartankami niż z bogatymi nie- Spartankami.

Rola kobiety.

Kobieta z okresu kultury kreteńskiej miała większą swobodę i odgrywała znaczniejszą rolę niż w czasach Grecji właściwej. Zabytki kultury kreteńskiej pokazują kobiety w lektykach, tańczące, uczestniczące w zabawach, uprawiające sport, uczestniczące w życiu religijnym, są niewątpliwie odbicie ówczesnej rzeczywistości na Krecie. Podobna była sytuacja kobiet a dobie mykeńskiej, jednak sceny przedstawiające udział kobiet w życiu towarzyskim nie powtórzą się już w epoce klasycznej. W pierwszym okresie państwowości greckiej kobieta