10690

9. Czym różni się przedsiębiorca od menedżera?

PRZEDSIĘBIORCA	MENEDŻER
• Intuicyjna umiejętność rozpoznawania możliwości rynkowych (czasem weryfikowana badaniami rynku)	• Rozpoznawanie możliwości rynkowych poprzez badania marketingowe
• Zdolność inspirowania przez tworzenie wzji. Zdolność przewodzenia i manipulowania	• Zdolność przewodzenia, nadzorowania, manipulowania
• Zdolność postrzegania całości (podejście holistyczne)	• Uzdolnienia analityczne
• Entuzjazm, obniżony próg krytycyzmu	• Zrównoważenie emocjonalne, poczucie proporcji
• Zdolność odraczania korzyści na dalszy horyzont czasowy	• Chęć uzyskania pozycji kierowniczej i korzyści materialnych w stosunkowo krótkim czasie
• Rozległa wiedza o wytwarzanym produkcie (postawa hobbysty"	• Ograniczona wiedza o wytwarzanym produkcie
• Niechęć pracy u innych.	• Gotowość podejmowania pracy kierowniczej w różnych organizacjach.

10. Wymień fazy rozwoju organizacji według Grelnera I dokonaj Ich charakterystyki.

Każda faza zaczyna się od okresu ewolucyjnego, cechującego się stałym, stabilnym wzrostem i kończy się okresem rewolucyjnego zaburzenia i zmianą.

Na długość faz ewolucji i rewolucji w przedsiębiorstwie ma wpływ jego otoczenie rynkowe.

FAZY:

1.    FAZA TWÓRCZA: Pierwszy okres po utworzeniu przedsiębiorstwa cechuje się naciskiem na tworzenie zarówno produktu, jak i rynku. Założyciele przedsiębiorstwa są z reguły zorientowani na technikę lub działania przedsiębiorcze, zajmują się wszystkimi problemami zarządzania. Komunikowanie między nimi i pracownikami jest częste, bezpośrednie. Występuje silna orientacja na sygnały rynkowe.

W miarę wzrostu produkcji rosną problemy związane z produkcją, które muszą być rozwiązywane przez specjalistów. Rośnie liczba zatrudnionych, nie wystarczają kanały komunikacji nieformalnej. Zachodzi potrzeba pozyskania kapitału, wprowadzenia procedur rachunkowości i kontroli. Dotychczasowi właściciele są przeciążeni nieoczekiwanymi zadaniami kierowniczymi.

Pojawia się KRYZYS PRZYWÓDZTWA. Problemem jest zatrudnienie wykwalifikowanych kierowników, którzy mogliby być zaakceptowani przez założycieli.

2.    FAZA KIEROWANIE I FORMALIZACJA: Cechą tej fazy jest m.in.: wprowadzenie struktur funkcjonalnych kierowania, systemów rachunkowości dotyczącej zarządzania sprzedażą i zapasami, budżetowania, systemów bodźców i pewnych standardów pracy: komunikowanie staje się coraz bardziej sformalizowane. Następuje formalizacja kierowania. Kierownicy wyższego szczebla przyjmują coraz więcej zadań z zakresu kierowania, natomiast kierownicy niższego szczebla są traktowani bardziej jako specjaliści w zakresie pełnienia określonych funkcji niż jako kierownicy mogący samodzielnie podejmować decyzje.

Pojawia się KRYZYS ATONOMI, który można rozwiązać przez delegowania uprawnień, co często staje się zadaniem bardzo trudnym.

3.    FAZA DELEGOWANIE: Okres ewalucyjny cechuje się zdecentralizowaną strukturą organizacyjną. Więcej uprawnień uzyskują kierownicy zakładów i jednostek rynkowych. Stosuje się centra zysku i premie dla pracowników. Kierownictw*) naczelne koncentruje się na zarządzaniu przez odchylenia i na okresowych raportach z jednostek niższych szczebli.

Autonomiczni kierownicy jednostek preferują własne cele. KRYZYS KONTROLI (DECENTALIZACJA). Rozwiązanie jest możliwe przez zastosowanie specjalnych metod koordynacji.