11201

strona 2

Przyjemnością jest samo życie, które w danym momencie jest pozbyte cierpienia, bólu. Epikur był niesamowicie pogodnym człowiekiem ©, twierdził, że życie jest kwiatem, który trzeba pielęgnować. Dlatego filozofia jest konieczna, ona może nam ukazać, co jest dobrem, a dobrem jest przyjemność. To jest jak najbardziej naturalne. W ogrodzie Epikura pojawiali się różni ludzie, uważał on, że szczęście jak jest, to musi być dla wszystkich. Egzystencja przysługuje wszystkim.

Epikur proponuje kategorię przyjaźni jako podstawową kategorię funkcjonowania międzyludzkiego. Miłość ma być wyższym etapem przyjaźni. Miłość nie może być bez przyjaźni. Miłość charakteryzuje emocjonalność - to są momenty, a nie stan trwały, miłość może opanowywać.

Przyjaźń może trwać, jest bezinteresowna, buduje wzajemne relacje w sposób jak najbardziej sensowny. Przy przyjaźni, jeśli miłość zaniknie, to później może się znowu odrodzić.

Jeśli życie samo w sobie jest przyjemnością, to co powoduje nieszczęście? Złe rozumienie przyjemności, a także myślenie o innych obszarach:

•    boskości,

•    śmierci,

•    konieczności (determinizm).

Jeżeli źle zrozumiemy te obszary, to możemy popsuć sobie swoją egzystencję. Boskość - zawsze pojawia się jakieś odniesienie do Absolutu, ludzie do niego się odnoszą, Bóg organizuje życie ludzkie. Jeżeli Bóg pojmowany jest jako coś przeraźliwego, ze strony którego spotka nas za coś kara, Bóg karzący, rozliczający nas z tego, co zrobiliśmy, my ze strachu będziemy się zachowywać tak lub tak - to ta koncepcja Absolutu może doprowadzić do tego, że człowiek ciągle będąc przerażony, nie będzie mógł szczęśliwie żyć, jego życie stanie się dramatem (też, gdy traktuje Boga jak PZU).

Epikur mówi więc, że bogowie są doskonali, więc doskonali są pod każdym względem, nie mogą więc nas karać (to nie jest ich funkcja). Człowiek powinien traktować bogów jako wzorce doskonałości i człowiek powinien ich naśladować. Bogowie są doskonali, żyją swym boskim życiem i ich nie obchodzą tak naprawdę jednostkowi ludzie, ich rolą jest podtrzymywanie całego kosmosu i bycie wzorem do naśladowania.

Gdy będziemy bać się bogów, to nasza egzystencja będzie cierpieniem, a nie przyjemnością, śmierć, myślenie o śmierci, człowiek bywa sparaliżowany myśleniem o śmierci, tego nie zrobię, bo może mi się coś przydarzyć... Nie można być przerażonym samym życiem w perspektywie śmierci, bo to jest umieraniem za życia.

Przerażenie samą śmiercią - Epikur mówi, że ludzie nie doświadczają czegoś takiego jak śmierć. Życie, egzystencja jest doznawaniem, a śmierć jest