11227

Stopień przemian metamorficznych zależy od głębokości pogrążenia skał. Granic nie da się podać dokładnie, gdyż w każdym miejscu na ziemi ten układ jest inny, bo zależy nie tylko od głębokości ale i od temperatury i innych czynników. Przejścia między granicami mają charakter ciągły.

Strefa Epi;

Temperatura: niezbyt wysoka (ok. 300°C)

Stress: silne

Ciśnienie: niewielkie, jak na metamorfizm

Typowe minerały: kwarc, albit, serycyt, chlorytyt, epidot, serpentyn, talk, węglany Skały: drobno- lub skrytokrystaliczne, z wyraźnie zaznaczoną orientacją składników (struktury równoległe, foliacja, lineacja, łupki serycytowe)

Strefa Mezo: (jądro, serce metamorfizmu, najwięcej skał, najbardziej typowe) Temperatura: wysoka Stress: silne Ciśnienie: duże

Minerały: kwarc, mikroklin, kwaśne plagioklazy, łyszczyki, amfibole, kalcyt Skały: wyraźnie krystaliczne z drobno wykształconymi strukturami kierunkowymi

Strefa Kata:

Temperatura: bardzo wysoka Stress: praktycznie nieobecne Ciśnienie: bardzo duże

Minerały: kwarc, skalenie, biotyt, pirokseny, granaty (dwa ostatnie typowe dla KATA) Skały: wyraźnie krystaliczne o słabo zaznaczonym ukierunkowaniu składników

Kwarc występuje we wszystkich strefach, nie jest minerałem wskaźnikowym. Oliwin w skałach metamorficznych nie występuje; w strefie EPI przekształca się w serpentyn, a w dalszych strefach w inne minerały. Skały ze strefy MEZO wyglądają prawie jak magmowe głębinowe, ale są uporządkowane (mają równoległe struktury).

Facje metamorficzne

Facja metamorficzna to pewien zespół minerałów, który w danych warunkach ciśnienia i temperatury jest trwały (nie zachodzą żadne procesy chemiczne). Skała o podobnym sumarycznym składzie chemicznym może być wykształcona rozmaicie.