71765

Stopień dysocjacji elektrolitycznej zależy od:

♦    rodzaju elektrolitu i rozpuszczalnika;

♦    stężenia roztworu, (maleje ze wzrostem stężenia);

♦    temperatury, (na ogół nieznacznie wzrasta ze wzrostem temperatury);

♦    siły jonowej roztworu.

♦    obecności innych substancji w roztworze

Stała dysocjacji - wynika z prawa działania mas. Stałe dysocjacji określają równowagę między jonami i niezdysocjowanymi cząsteczkami - są wielkościami charakterystycznymi dla elektrolitów słabych.

ABeA^ł+B'

,    [A+HB-]

(2)

[AB]

Przykład:    CH3COOH + H₂0 <=> H₃0‘ + CHjCOCr

Dla wyżej napisanego przykładu równanie na stałą dysocjacji ma postać:

K = [ł-hCT] * [CH3GOO ] / [CH3COOH]

Stopień dysocjacji i stała dysocjacji są wzajemnie ze sobą powiązane zgodnie z Prawem rozcieńczeń Oswalda: /Ostwald Wilhelm (1853-1932).; 1888r

Stopień dysocjacji słabego elektrolitu wzrasta wraz z rozcieńczaniem jego roztworu . Wyrażenie podające stopień dysocjacji elektrolitycznej słabego elektrolitu. Gdy słaby kwas dysocjuje w wodzie:

HA<=>H + A ,

stała dysocjacji elektrolitycznej K_d dana jest wzorem:

K„ = a²n/(l — a) V,    (3)

gdzie:

•    K - stała dysocjacji;

•    a - stopień dysocjacji elektrolitu;

•    c_n - stężenie molowe roztworu elektrolitu;

•    n - początkowa ilość substancji (przed dysocjacją);

•    V objętość.

Jeżeli a jest małe w porównaniu z 1, to a² = K*V/n, czyli stopień dysocjacji jest proporcjonalny do pierwiastka kwadratowego z rozcieńczenia. Prawo to jako pierwszy sformułował Wilhelm Ostwald (1853-1932) w wyniku badań przewodnictwa elektrycznego roztworów elektrolitycznych.