OBRAŻENIA ZAMKNIĘTE TKANEK
Kształt i wielkość uszkodzenia tkanek zależy od siły i rodzaju urazu. Rozróżnia się następujące obrażenia zamknięte tkanek:
1. wstrząśnienie (commotio)
2. stłuczenie (contusio)
3. rozciągnięcie (distensio)
4. skręcenie (distorsio)
5. rozerwanie, przerwanie (ruptura)
1. Wstrząśnienie.
Następuje na skutek urazu działającego na dużą powierzchnię ciała bez widocznych z zewnątrz wyraźnych objawów. Wstrząśnienie może dotyczyć pewnych odcinków ciała, tkanek lub narządów. Mimo braku zauważalnych uszkodzeń mogą nastąpić znaczne zaburzenia uszkodzonych urazem tkanek. Wstrząśnienie wywołuje w tkance zmiany struktury fizykochemicznej. Wstrząśnienie miejscowe polega na podrażnieniu nerwów obwodowych z zaburzeniami czucia i ruchu. Szczególne znaczenie mają wstrząśnienia mózgu (commotio cerebi) i rdzenia kręgowego (commotio medullae spinalis), gdyż wiążą się zawsze ze znacznymi objawami neurologicznymi.
2. Stłuczenie (contusio).
Powstaje podczas działania urazu na twardą powierzchnię, a działająca siła przekracza granicę elastyczności tkanki. Następstwa stłuczenia zależą od rodzaju tkanki i okolicy, czasu i siły działania urazu. Najbardziej wrażliwymi na ucisk tkankami są:
- łączna,
- tłuszczowa,
- mózgowa,
- mięśniowa.