12754

Czytanie tekstów kultuiy - za tekst kultury uznaje się „każdy przedmiot, któiy poza właściwą sobie funkcją zaczyna pełnić funkcję semiotyczną”. Tekst to sekwencja znaków danego systemu semiotycznego uporządkowana wedle właściwych mu reguł. Polisemiotyczność tekstów kultury np. plakat - system znaków języka naturalnego i system znaków ikonicznych

koncepcja świadomości upośrednionej - Indywidualna świadomość określana jest przez interioiyzowane przez człowieka znaki; Eco - język włada ludźmi (kultura wpływa na jednostkę)

wspólnota semiotyczną jako warunek efektywności komunikowania

krytyka tez semiotyków

Równorzędność systemów semiotycznych (ujęcie egalitarystyczne); nadrzędne jest myślenie symboliczne - wyrazem może być np. język gestów (Helena Keller)

Nie można integralnie przenieść na dzieła sztuki np. architekturę czy malarstwo kategorii i metod analizy językoznawczych; są mniej jednoznaczne

Dzieła kultury nie muszą być tekstami; oratura; przewrót obrazowy (pictorial tum) jako konsekwencja przewrotu lingwistycznego (linguistic tum); metaobrazy, Mitchell:    przewrót

obrazowy to „postlingwistyczne, postsemiotyczne odkrycie obrazu na nowo - jako złożonej gry między wizualnością, mechanizmami władzy, dyskursem, cielesnością i figuratywnością. Jest to świadomość, że formy widzenia (patrzenie, spojrzenie, rzut oka, wizualna kontrola i wizualna przyjemność) mogą być równie skomplikowane jak różne formy czytania (odcyfrowywanie, dekodowanie, interpretacja etc.) i że doświadczenie wizualne lub >>wizualna erudycja<< mogą nie być w pełni wytłumaczalne na podstawie modelu tekstualności”; „obrazowe” metafoiy

systemy semiotyczne nie determinują sposobu odbioru - odbiorca dookreśla sens przekazu.

Komunikowanie ludzi a komunikowanie zwierząt

1)    Znak jako symbol; człowiek jako „animal symbolicum”; tworzenie symboli jest jedną z podstawowych czynności człowieka; zachowania specyficznie ludzkie jak magia, sztuka, złożone rytuały; (pansymboliczyna teoria kultury - Ernst Cassirer i Susan K. Langer)

2)    Znak jako bodziec wywołujący reakcję

Behawioryzm: znaki (zjawiska informujące odbiorcy o innym zjawisku, czy zdarzeniu) dzieli się na: 1) znaki naturalne (pozostające w naturalnym związku z tym, czego są znakami, czy przynajmniej uznawane za takie), czyli oznaki (symptomy), które ubocznie pełnią funkcję informacyjną; 2) sygnały, shtżące do przenoszenia informacji na podstawie kodu wspólnego nadawcy i odbiorcy (asemantyczne i semantyczne). Sygnały (np. gesty, czy krzyk) są reakcją na określoną sytuację, ale też narzędziem pośredniego oddziaływania na zachowania innych. (W odróżnieniu od semiotyków, skupiających się na znaczeniu znaku, beliawioryści zwrócili uwagę na jego funkcje komunikacyjne)

teoria ciągłości i teoria nieciągłości; różnica stopnia czy zasadnicza różnica Płaszczyzny analizy różnic i podobieństw

2