I Ze w/ględu na zakres ograniczeń dewizowych:
1. Kurs waluty wymienialnej - ustalany na rynku walutowym.
2. Kurs waluty niewymienialnej:
ustalany administracyjnie, kurs ezamorynkowy.
II Ze względu na możliwość wahań:
1. Sztywny (oficjalny).
2. Stały.
3. Zmienny (płynny) - czysty lub kierowany.
III Według zakresu stosowania:
1. Jednolity.
2. Zróżnicowany.
IV Według warunków transakcji:
1. Kasowy (spot)
2. Terminowy (forward).
Ad. 11
Kurs sztywny - oficjalny, wyznaczany w sposób administracyjny. Funkcjonuje w kraju, w którym nie istnieje tynek walutowy, a waluta jest niewymienialna.
Kurs stały - funkcjonuje w kraju, w którym istnieje rynek walutowy. Zakłada dwoistość kursów - w systemie kursu stałego władze monetarne wyznaczają poziom kursu bazowego (kurs centralny), natomiast na rynku kształtuje się kurs bieżący, stosowany w transakcjach zawieranych przez banki komercyjne. Bieżący kurs rynkowy może wahać się wokół kursu bazowego tylko w ustalonych granicach wahań (w górę lub w dół). W razie niebezpieczeństwa ich przekroczenia bank centralny jest zobowiązany do interweniowania na rynku walutowym w celu obrony poziomu kursu Wymaga od krajów słabszych dostosowania się do warunków narzucanych przez kraje silniejsze gospodarczo.
Zalety:
• sprzyjanie dyscyplinie monetarnej w wewnętrznej polityce gospodarczej (wskutek konieczności dostosowania polityki monetarnej do poziomu rezerw dewizowych),
• zmniejszenie ryzyka walutowego w transakcjach z odroczoną płatnością.
Wady:
• konieczność posiadania stosunkowo wysokich rezerw walutowych
• łatwość przerzucania trudności wewnętrznych innych krajów na kraj stosujący kurs stały,
• konieczność wyboru między stabilizacją kursu walutowego a stabilizacją cen krajowych
• kurs bazowy rzadko pokrywa się z kursem rzeczywistym (będącym wyrazem aktualnej sytuacji gospodarczej kraju) - ograniczona wartość informacyjna kursu.
2