Ustawa Prawo Bankowe określa, że udzielanie kredytów i pożyczek należy do podstawowej działalności banków. Dotychczas brak jest oficjalnej wykładni różnic, jakie występują pod określeniem „bankowa pożyczka pieniężna" i „kredyt bankowy". Poniższa specyfikacja tych różnic stanowi jedynie próbę ich sprecyzowania:
• pożyczka jest udzielana w formie pieniężnej, kredyt w zasadzie jest realizowany w formie pieniądza bankowego (bezgotówkowej),
• przy udzielaniu pożyczki - w odróżnieniu od kredytu - nie ma wymogu sprecyzowania celu, na jaki może być wykorzystana,
• przy realizacji pożyczki nie ustala się na jakich warunkach i zasadach będzie ona wypłacana,
• pożyczka może być udzielona na warunkach nieodpłatności.
Kredyty bankowe mogą być i są udzielane osobą fizycznym na cele konsumpcyjne jak np. na budownictwo mieszkaniowe, zakup samochodów itp. Ustawa Prawo
Bankowe przewiduje, że kredyt może być uzyskany (udzielony) wyłącznie na podstawie umowy. Niestety, chociaż reforma gospodarcza wdrażana jest od trzech, czterech lat. stereotyp postępowania banków w minionym okresie wycisnął tak mocne piętno na mentalności zainteresowanych, że każda odmowa udzielenia kredytu, bądź też tylko zmiana warunków jego przyznania spotyka się z krytyką banku, włącznie z zarzutem braku kompetencji. Oczywiście w bankach też zdarzają się pomyłki lub różnego rodzaju nieporozumienia pomiędzy kredytodawcą a kredytobiorcą. Nie można jednak twierdzić -jak to się czasami zdarza - że bank podchodzi do problemów zewnętrznego zasilania finansowego w sposób formalno - prawny, głęboko zbiurokratyzowany, bez cienia merytorycznego zrozumienia istoty sprawy. Jest to chyba typowo subiektywny punkt widzenia, podobnie zresztą jak twierdzenie, że przedstawiciele potencjalnych kredytobiorców są słabo zorientowani w zasadach obowiązującego nowego systemu kredytowego, bądź też zasad tych w ogóle nie znają. Prawda leży po środku. W pewnym