13527

Gdy występuje zjawisko deflacji (L<P) Bank Centralny podejmuje działatiia mające przywrócić równowagę między popytem a podażą pieniądza.

PRAWO GRESHEMA. KOPERNIKA- pieniądz gorszy wypiera z rynku pieniądz lepszy. Warunkiem koniecznym zadziałania tego prawa jest różnica między ustawowym a rynkowym kursem kruszcu. Pieniądz dobry to ten którego wartość rynkowa była niższa od urzędowej. Obecnie prawo to działa w dwóch przypadkach: l.Gdy oprócz pieniądza papierowego działa pieniądz kruszcowy. 2 Gdy wartość materiału pieniężnego monet zdawkowych rośnie tak. ze zaczyna przewyższać nominał. Pieniądz podwartościowy staje się nadwartościowy.

PRAWO POWROTNEGO STRUMIENIA PIENIĄDZA odnosi się do specyficznego pieniądza pojawiającego się na rynku w postaci udzielanego kredytu. Pieniądz istniejący czasowo w swoim strumieniu wychodzącym na rynek powinien się równać strumieniowi pieniądza, który wraca w postaci spłaconego kredytu.

POPYT NA PIENIĄDZ I TEORIĘ Z TYM ZWIĄZANE

Popyt na pieniądz jest to pożądany przez prywatne podmioty nie bankowe, czyli gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa stan ich zasobów kasowych. Zakłada się, że podmioty gospodarcze oprócz innych aktywów tj. różnorakich papierów wartościowych czy kapitału w postaci rzeczowej chcą posiadać określony zasób pieniądza. Podstawowym pomiarem tego zasobu może być jego wielkość nominalna lub realna, w zależności od tego. czy podmioty gospodarcze uwzględniają jego siłę nabywczą decydując się na przechowywanie tego zasobu w pieniądzu czy też nie.

I. KLASYCZNA WERSJA TEORII PIENIĄDZA

Teoria ilościowa - pierwsze jej ślady pojawiły się w rozważaniach J. Bodina ~1568 r. Zauważył on. że napływ złota i srebra do Francji po odkryciu Ameryki spowodował wzrost cen w tym kraju. Pełna koncentracja została dokonana w 1752 r. przez Davida Minna Uważał, że poziom cen towarów zależy od ilości obiegającego pieniądza. Im więcej go krąży tym ceny są wyższe i odwrotnie.

Tezy tej teorii wynikały z klasycznej teorii ekonomii, która mówi. że pieniądz shiży tylko jako środek cyrkulacji, jest gromadzony jedynie w celach transakcyjnych, a wydatki rozkładają się równomiernie w całym okresie. Wysokość zasobów transakcyjnych zależy od wartości transakcji i długości okresu płatności. Mają tu wpływ:

•    tempo realizacji wydatków między kolejnymi momentami otrzymywanych dochodów

•    techniki rozliczeń

•    bieżąca stopa procentowa

Drugim założeniem była stałość szybkości obiegu pieniądza.

Elementy kształtowania szybkości obiegu mają charakter techniczny i zwyczajowy i podlegają powolnym zmianom. Stabilność szybkości obiegu oznacza, że czynnik ten będzie powodował zmianę podaży pieniądza ze względu na cenę.

W gospodarce istnieje pebie zatrudnienie, doskonała elastyczność cen i płac. a stopy procentowe powodują, że pebie zatrudnienie jest stanem naturabiym. Popyt na towary równa się ich podaży. Prawo rynku Sey’a zostało przyjęte przez zwolenników teorii ilościowej. Klasycy wychodzili z założenia, że każda produkcja tworzy dochody, które w całości są wydatkowane, gdyż potrzeby nigdy nie są w pełni zaspokojone. JeżeU są oszczędności, to jest inwestycja. Wyrównanie dokonuje się dzięki zmianom rynkowej stopy procentowej, a przyrost podaży pieniądza może mieć odzwierciedlenie tylko w cenach. Klasyczna teoria zakłada, że podaż pieniądza jest kształtowana niezależnie i ma charakter zewnętrzny. Zmiana poziomu cen nie może występować bez zmiany podaży pieniądza.

Są dwa podejścia w klasycznej wersji teorii pieniądza:

1.    podejście oparte na szybkości obiegu

2.    oparte na zasobach kasowych

Klasyczna wersja teorii ilościowej pieniądza opartej na szybkości obiegli. Głównym zwolennikiem tej teorii był Fislier Podstawą jest równanie wymiany przedstawiające związek cen z podażą pieniądza :

M • v= P • y, gdzie M jest to ilość pieniądza, v- szybkość obiegu. P- poziom cen. y- dochód realny będący miernikiem wolumenu transakcji Równanie to opiera się na twierdzeniu, że istnieje zależność przyczynowo-skutkowa między ilością pieniądza a poziomem cen. Równanie to jest zawsze prawdziwe, ponieważ ma charakter tautologii. Według tego równania całkowity wohimen transakcji w gospodarce w danym okresie czasu może być mierzony po stronie towarowej jako iloczyn sumy dóbr będących przedmiotem obrotu oraz uzyskanej średniej ceny P. Natomiast po drugiej stronie jako iloczyn całkowitego zasobu pieniądza (M) i częstości, z jaką jednostka pieniądza jest średnio w czasie danego okresu użyta (r). Równanie to niczego nie wyjaśnia i niczego na jego podstawie nie można prognozować. Dzięki temu równaniu można dokonać najsensowniejszej klasyfikacji najważniejszej wielkości z teorii pieniądza. Jeśli założymy stałość r i niezależność y od burych czynników z równania, a można to zrobić w krótkim okresie czasu, to ilość pieniądza określa poziom cen. Zmiany ilości pieniądza prowadzą do proporcjonalnych zmian poziomu cen. W tych warunkach teoria ilościowa staje się teorią inflacji. Decydującą wielkością o szybkości obiegu pieniądza wg Fishera są:

•    nawyki podmiotów gospodarczych, co do bezgotówkowych form płatności

•    rozwój systemów płatności w społeczeństwie.

•    szybkość transpoilu.

a więc dotyczą one całości instynicjonalnych i technicznych warunków obiegu i płatności, których nie można zmienić nagle, w krótkim okresie czasu.

Fishera interesowała tylko fiuikcja środka cyrkulacji, analizował strumień pieniądza a nie pieniądza jako zasób.

2