13846

cięcia w wydatkach budżetowych. 2. kredyty w bankach- prowadzi do efektu wypierania czyli wydatki sektora rządowego wypierają wydatki sektora prywatnego. 3.zwiększenie długu publicznego. Paradoks oszczędzania- ludzie chcąc oszczędzać mniej konsumują więcej, prowadzi to do zwiększenia poziomu produkcji i dochodu zapewniającego równowagę, nie następuje natomiast zmiana w poziomie oszczędności które są równe inwestycjom. Sytuacja korzystna w gosp. wzrasta produkcja i zatrudnienie.

Mnożnik informuje, o ile zmieni się globalny popyt, a co za tym idzie - poziom produkcji, w wyniku zmiany autonomicznego składnika popytu globalnego (konsumpcji autonomicznej Co, inwestycji /, wydatków państwa G, eksportu X) o jednostkę. Mnożnik jest większy od 1, ponieważ zmiana wydatków autonomicznych (np. inwestycyjnych) pociąga za sobą zmiany w dochodach i wydatkach konsumentów.

Keynes: 1.dotyczy krótkiego okresu gdzie płace i ceny są stałe, moce wytwórcze nie są w pełni wykorzystane, w gosp. istnieje przymusowe bezrobocie, prod. fabryczna jest niższa od potencjalnej. 2.model popytowy, opiera sie na założeniu, że popyt stwarza dla siebie odpowiedni poziom prod. 3.rząd powinien interweniować za pomocą ekspans. poi. fiskalnej bądź eksp. monetarnej aby przybliżyć gosp. do stanu pełnego wykorzystania mocy wytwórczych. 4.model ten wyjaśnia kryzysy nie wyjaśnia inflacji. 5.dostosowania na poziomie całej gosp. są wolniejsze niż na poszczególnych rynkach stąd rozróżnienie między mikro i makrodostosowaniami. klasycy: 1.dotyczy długiego okresu, płace i ceny są doskonale elastyczne, w gosp. istnieje pełne wykorzystanie mocy wytwórczych, bezrobocie jest na poziomie b. naturalnego, prod. faktyczna jest na poziomie prod. potencjalnej. 2.model podażowy, oparty na założeniu że to podaż tworzy dla siebie odpowiedni popyt. 3.w tych warunkach polityka rządu jest całkowicie nieskuteczna prowadzi jedynie do zmian cen i wielk. nominalnych bez wpływu na poziom produkcji , która jest na poziomie nominalnym. 4.model wyjaśnia inflację nie wyjaśnia kryzysów. 5.wnioski prawdziwe dla poszczególnych rynków są również prawdziwe w odniesieniu dla całej zbiorowości tym samym nie ma różnicy między mikro i makrodostosowaniami

PNB nominalny- cena razy ilość w każdym roku i podliczyć każdy rok nominalny do poprzedniego: PNB realny - ilość razy cena z roku bazowego.; Dynamika - do roku bazowego: Tempo - wzrostu do roku poprzedniego; Deflator PNB - relacja nominalnego do realnego PNB i odnoszony do roku bazowego.; Stopa inflacji - z deflatora kolejny rok minus poprzedni dzielone przez 100, odnosimy do roku poprzedniego.;