14398

=> istnienie wystarczająco dużego miasta, ośrodka centralnego danego regionu (powinny znajdować się tam usługi o znaczeniu ponadlokalnym, teatry, różnego rodzaju ośrodki zdrowia, usługi w zakresie finansów, administracji, transportu)

=> obszar ten musi mieć rozwinięty system osadniczy, stanowiący pewną funkcjonalną całość, o hierarchicznej strukturze (miasto centralne, najlepiej położone mniej więcej w środku województwa, ośrodki centralne podregionalne - mniejsze miasta, usługi ponadlokalne, zespół wsi i małych miasteczek)

=> na danym obszarze musi być bardzo dobrze rozwinięta infrastruktura techniczna, która by wiązała ze sobą te wszystkie ośrodki wewnętrzne - lokalne, ponadlokalne, podregionalne, ponadregionalne oraz wiązała z ośrodkiem centralnym. Podsumowując, chodzi o to, aby jednostki niższego rzędu miały powiązanie z jednostką wyższego rzędu.

=> dany obszar musi być obszarem zintegrowanym, scalonym wewnętrznie. Scalony nie tylko dobrymi powiązaniami infrastruktury technicznej, ale także pewnym poczuciem tożsamości regionalnej, wspólną tradycją, historią, solidarnością regionalną => obszar powinien być odmienny od obszarów otaczających.

Dla niektórych celów społecznych czy gospodarczych posługuje się także jednostkami odrębnymi, nie pokrywającymi się z podziałem administracyjnym. Jest tendencja, aby inne podziały były dostosowywane do podziału administracyjnego, jednakże, w niektórych dziedzinach takiego dostosowania nie można zastosować, mówimy tu o tzw. regionach specjalnych (np. diecezje - jest to regionalizacja ale strefy religijnej, dyrekcje kolejowe -Wrocław, Katowice, okręgi lasów państwowych - śląski, regionalne dyrekcje gospodarki wodnej -Wrocław). Są to podziały niespójne z podziałem administracyjnym.

Dla Opola niepokojące jest wychodzenie różnych ważnych funkcji, siedzib z miasta. Jest to działanie wbrew zasadzie, że te różne podziały mają się dostosować do podziału administracyjnego.

Regionalizację można rozpatrywać w dwóch ujęciach:

1.    czynność wyodrębnienia regionu w oparciu o określone metody i kryteria, to działanie mające na celu ustalenie określonego podziału na regiony - czynność wyodrębnienia

2.    jest to konkretny podział regionalny, rezultat czynności, działań; nie same czynności, tylko ich efekt - efekt wyodrębnienia

Każde postępowanie regionalizacyjne wymaga przyjęcia określonej koncepcji.

Wyróżnia się 3 koncepcje:

1.    regionalizacja analityczno-poznawcza - działania na rzecz wydzielenia obszarów jednorodnych, wg określonych miar, procesów, cecłi (np. wg obszarów migracji, sposobu użytkowania terenu). Określamy tutaj regiony „powierzclmiowe”.

2.    regionalizacja strukturalna - określenie wewnętrznej struktury społeczno-gospodarczej jakiegoś obszaru, tym obszarem jest przeważnie region węzłowy, określenie wzajemnych powiązań wynikających z różnych elementów, instytucji, organizacji, przedsiębiorstw działających na tym obszarze. Określamy tutaj regiony węzłowe.

3.    regionalizacja praktyczna - postępowanie zmierzające do ustalenia terytorialnej organizacji państwa. W jej wyniku tworzymy strukturę podziału administracyjnego.

Regiony muszą być wyznaczone w sposób wyraźny, jednoznaczny i rozłączny, ustalony w odpowiednim akcie prawnym.

Regionalizm wyraża się z jednej strony w świadomości społecznej, która dominuje wśród mieszkańców danego obszani, zwłaszcza w okręgach tzw. opiniotwórczych (to takie środowiska, które mają większy wpływ na innych ludzi, np. dziennikarze, publicyści, politycy, nauczyciele,