14421

nieodpowiednią zawartość alkoholu, wspomniany produkt nie może zostać dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec.

3.    Stanowisko administracji Monopolu oparte było na art.100 Ustawy o monopolu spirytusowym oraz wydanych na jego podstawie przepisach, w których ustalono minimalną zawartość alkoholu dla określonych kategorii likierów i innych alkoholi. Przepisy te przewidują, że do obrotu można wprowadzać likiery owocowe, w rodzaju Cassis de Dijon, w których minimalna zawartość alkoholu wynosi 25%, podczas gdy zawartość alkoholu w omawianym produkcie, który bez przeszkód dostępny jest na rynku francuskim, mieści się w przedziale od 15% do 20%.

4.    Powód uważa, że ustalenie w prawie niemieckim minimalnej zawartości alkoholu prowadzi do tego, że dobize znane napoje alkoholowe wytworzone w iimych państwach członkowskich nie mogą być sprzedawane na terytorium RFN. Z tego powodu wspomniane przepisy stanowią ograniczenie swobody przepływu towarów między państwami członkowskimi, które wykracza poza zakres uprawiiień państwa członkowskiego do regulowania przepływu towarów' między państwami członkowskimi. Zdaniem powoda jest to sprzeczny z art.30 [28] TWE środek o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych w imporcie. Ponieważ, jest to środek związany z funkcjonow^raniem monopolu spirytusowego, pow'ód mvaża, że doszło do naruszenia art.37 [31] TWE. Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie mają obowiązek stopniowo dostosowywać monopole o cliarakterze handlowym tak, by do zakończenia okresu przejściowego zniesiona została jakakolwiek dyskryminacja w zakresie warunków' wytwarzania i sprzedaży towarów' między obywatelami państw' członkowskich.

5.    W celu rozstrzygnięcia zawisłego przed nim sporu, Sąd Finansowy Hesji przedłożył następujące pytania:

„1. Czy ustalenie w prawie niemieckim minimalnej zaw^rai1ości spirytusu w alkoholach, którego skutkiem jest uniemożliwienie sprzedaży tradycyjnych produktów' wytwarzanych w innych państwach czlonkow'skicli, w których zawartość alkoholu jest niższa od limitu obowiązującego w Niemczech, jest środkiem o skutku podobnym do ograniczeń ilościowych importu w rozumieniu art.30 [28] TWE⁰

2. Czy zawarte w art.37 [31] TWE pojęcie dyskryminacji w odniesieniu do „warunków w jakich wytwarzane r sprzedawane są produkty ... między obywatelami państw' członkowskich" obejmuje ustalenie minimalnej zawartości alkoholu w produkcie?”

6.    Sąd krajowy zwiaca się o pomoc w interpretacji prawa wspólnotowego w celu ustalenia, czy wymóg minimalnej zaw^rartości alkoholu objęty jest zaw'artym w art.30 [28] TWE

2