15091

Długość sarkomeru 2,5 pm aktyny 2 pm miozyny 1,5 urn

Proces skracania mięśnia (włókno izolowane) ślizgowa teoria skurczu mięśnia (Huxley 1954 r.)

Pomiędzy filamentami aktyny i miozyny pod wpływem potencjału elektrycznego powstają mostki aktynowo-miozynowe.

Nici miozyny są wciągane między nici aktyny, czyli błony Z są zbliżane do siebie.

Przypadek nr 1: maksymalne skrócenie włókna mięśniowego.

Maksymalne skrócenie włókna mięśniowego może wynosić 50% długości początkowej (czyli np. z 10 cm do 5 cm).

Przypadek nr 2: maksymalne rozciągnięcie włókna mięśniowego.

Rozciągnięcie o ok. 150% (1,5 raza) powoduje, że nie powstaje siła.

U człowieka żywego nie ma takich przypadków: rozciągnięcie i skracanie osiąga jedynie wartości ok. 20% długości początkowej.

Struktura mięśni szkieletowych

Mięśnie szkieletowe tworzą czynny układ ruchu: mają przyczepy na kościach (bierny układ ruchu).

Włókna mięśniowe spojone są w pęczki przez tkankę łączną, cały mięsień obejmuje namięsna zwana powięzią, a zakończenie mięśni stanowią najczęściej ścięgna.

Budowa mięśnia:

■    przyczep początkowy (tzw. punkt stały) bliżej głównej osi ciała - czasem kilka

■    brzusiec

■    przyczep końcowy (tzw. punkt ruchomy) -- czasem kilka

Przyczep mięśnia do kości: bezpośrednio lub za pomocą ścięgna (częściej).

W mięśniu wyróżniamy: ścięgno początkowe, brzusiec, ścięgno końcowe.

Natomiast pojedyncze włókno mięśniowe (komórka mięśniowa) otoczone jest tkanką łączną w kształcie siatki pokrywającej włókno (śródmięsna) na całej długości i zbiegającej na końcach do ścięgna.

Tkanka mięśniowa i elementy sprężyste mięśnia

Mięsień składa się z części rozciągliwej (brzusiec) i nierozciągliwej (ścięgna).

2