bullock (54)

54

Rozdział 4 IV A

2.    Długość sarkomerów mięśnia serca przed skurczem (obciążenie wstępne) zależy od stopnia wypełnienia serca krwią. Wypełnienie serca krwią podlega kontroli fizjologicznej; wobec tego stanowi ważny czynnik kontrolujący siłę skurczu mięśnia sercowego.

3.    Przy danej długości sarkomerów siła skurczu mięśnia może być regulowana przez liczbę jonów Ca¹' wchodzących do komórki. Liczba tych jonów podlega kontroli fizjologicznej, jest więc ważnym czynnikiem regulującym siłę skurczu mięśnia serca.

MIĘSIEŃ GŁADKI odgrywa zasadniczą rolę w fizjologicznej regulacji funkcji dróg oddechowych, naczyń krwionośnych oraz przewodu pokarmowego (GI).

Budowa. Mięśnie gładkie różnią się budową od mięśni szkieletowych.

1. Włókna. Mięśnie gładkie zbudowane są z wydłużonych (długości 10-500 pm), cienkich (szerokości 1-5 pm) komórek mających pojedyncze jądro.

2. Filamenty

a.    Organizacja. Mięśnie gładkie nie mają sarkomerów. Ich cienkie i grube filamenty są rozproszone w komórce.

(1)    Cienkie filamenty są przyłączone do ciałek gęstych. Niektóre ciałka gęste są związane z błoną komórkową, przeważająca ich większość znajduje się jednak w cytoplazmie.

(2)    Ciałka gęste są zbudowane z a-aktyniny - tego samego białka, które stanowi składnik błony granicznej Z.

b.    Białka. Grube filamenty są zbudowane z miozyny, a cienkie filamenty z aktyny oraz tropomiozyny. Cienkie filamenty mięśni gładkich nie zawierają więc troponiny.

3. W mięśniach gładkich brakuje kanalików T; nie są potrzebne, ponieważ komórki są dostatecznie małe do tego, aby bodziec działający na błonę komórkową pobudził aparat kurczliwy mięśnia. Zamiast nich błona komórkowa mięśni gładkich ma wgłębienia (caveolae) zwiększające powierzchnię mięśnia. Mogą one (podobnie jak kanaliki T) sprzęgać zmiany potencjału czynnościowego komórki z SR.

S Sprzężenie EC w mięśniach gładkich różni się w sposób zasadniczy od EC w mięśniu szkieletowym. W mięśniach gładkich obrót mostków miozynowo-aktynowych jest regulowany przez zależną od jonów Ca¹* fosforylację miozyny (ryc. 4-12).

1. Cząsteczka miozyny zawiera cztery łańcuchy lekkie. W każdej z dwóch głów miozyny są umieszczone dwa łańcuchy.

1

Miozyna nie może się połączyć z aktyną, dopóki jeden z tych łańcuchów (zwany LC₂₀ ze względu na to, że jego ciężar cząsteczkowy wynosi 20 kD) nie zostanie ufos-forylowany.

a. Fosforylacja LC₂₀ jest katalizowana przez kinazę lekkich łańcuchów miozyny (MLCK). MLCK jest aktywowana przez kalmodulinę, a tę z kolei aktywują jony Ca²⁺.

b. Jony Ca²⁺ dostają się do komórki za pomocą jednego z wymienionych poniżej mechanizmów.