15178

Anomia - lo załamanie zdarzające się w strukturze kulturowej, występujące zwłaszcza wtedy, gdy istnieje silna rozbieżność między normami i celami kulturowymi, a społecznie ustrukturalizowanymi możliwościami działania członków grupy zgodnie z tymi normami.

Zjazd 2 - Wykład:

Temat Dewiacje

Dewiacja wg Hirsche

Twierdził, że jednostka zachowuje się dewiacyjnie wówczas, kiedy są naruszone lub zerwane jej więzi konformistyczne ze społeczeństwem.

Wyróżnił 4 komponenty istotne dla więzi społecznej

1.    przywiązanie - przed dewiacją chronią człowieka więzi z otoczeniem, rodziną, przyjaciółmi, sąsiadami

2.    zaangażowanie - człowiek racjonalnie kalkuluje zyski i straty i poważnie zaangażowany w ten porządek kon form i styczny nie pozwala sobie na dewiacje

3.    zaabsorbowanie - czyli zaangażowani konformiści nie mają czasu na dewiację

4.    przekonanie o konieczności przestrzegania norm

W 1983 - z badań nad patologią powstała integracyjna teoria zachowania przestępczego nieletnich - na wystąpienie dewiacyjnych zachowań nieletnich ma wpływ:

a)    jakość relacji (poziom przywiązania)

b)    zaabsorbowanie

c)    powściąg zewnętrzny, czyli lęk przed społecznymi konsekwencjami dewiacji

d)    powściąg wewnętrzny, czyli przekonanie o konieczności szanowania norm i autorytetów.

Eysenc

Twierdził, że ludzie różnią się podatnością na socjalizację. Można nas podzielić na osobowości ze względu na poziom wrażliwości emocjonalnej, czyli na:

■* Ekstrawertycy - cierpią na niedorozwój emocjonalny i mogą wykazywać więcej cech psychopatyczno -histerycznych, są bardziej podatni na przestępstwo.

-* Introwertycy -♦ Neurotyk

Uważał, że odruchy moralne są związane z odruchami lęku.

Lemert - Teoria naznaczenia społeczne 1951 Wyróżnił dwa rodzaje dewiacji:

1.    Dewiacja pierwotna - wszystkie mechanizmy prowadzące człowieka do złamania normy prawnej.

2.    Dewiacja wtórna - rozpoczyna się wraz ze społeczną reakcją na zachowanie dewiacyjne. Jest efektem naznaczenia społecznego jako dewianta (człowiek zaczyna karierę dewiacyjną).

Hoffman - Pojęcie stygmatu.

Mówił, że człowiek ma 2 rodzaje tożsamości:

1.    Oczekiwana - to jest to czego stereotypowo oczekujemy od człowieka z którym się stykamy.

2.    Rzeczywista - te cechy człowieka spotkanego które mogą odbiegać od naszych wyobrażeń.

Wyróżnił 3 rodzaje stygmatów :

1.    kalectwo i dysfunkcje fizyczne widziane gołym okiem. Nazwał to jako wartości zdyskredytowane.

2.    wady charakteru. Nazwał to w/artościami dyskredytującymi.

3.    stygmat plemienny (czyli to co nosimy wszyscy) - np. rasa, narodowość i rełigia.

Becker

Wprowadził terminy: etykieta i etykietyzacja. Twierdził, że dewiacja nie jest cechą osoby łamiącej prawo, ale staje się nią na skutek reakcji społecznej, czyli dewiantem jest ten, któremu społeczeństwo przypisze etykietkę dewianta. Dewiacyjność oceniamy na dwóch płaszczyznach:    - reguł    - i percepcji społecznej.

Mamy:

1.    Dewiację czystą - czyli złamał reguły i jest spostrzegany jako dewiant

2.    Dewiację ukrytą - złamał normy, ale społeczeństwo nie naznaczyło go jako dewianta.

Możemy mieć do czynienia z fałszywym oskarżeniem, czyli postępowanie zgodne z regułami zostaje błędnie ocenione przez społeczeństwo jako dewiacja.

Kariera dewiacyjna (wyróżnił 6 stopni):

1    szczebel - popełnienie czynu łamiącego normy lub oskarżenie o to.

2    szczebel - stopniowe kształtowanie się motywacji dewiacyjnych w toki interakcji ze społeczeństwem

3    szczebel - pierwsze publiczne oskarżenie danej osoby jako dewianta. Nadanie mu etykietki zmienia jego status i tożsamość publiczną.

4    szczebel - status dewiacyjny staje się statusem głównym. Kluczową cechą, która określa przynależność człowieka do