15247

Objawy raka trzustki

Rak trzustki rozwija się zwykle po ukończeniu 60.r.ż. Jest wyjątkowo trudnym do leczenia typem nowotworu, ponieważ wykrywa się go późno - nie daje wcześnie objawów. Dopiero w bardzo zaawansowanym stadium choroby pojawiają się dolegliwości. Do objawów należą: odruch obronne, utrata apetytu, spadek wagi ciała, postępująca powoli, bezbolesna żółtaczka, świdrujące bóle podbrzusza promieniujące w kierunku pleców, potęgujące się po jedzeniu i w pozycji leżącej.

Rak trzustki występuje w 8 -10 przypadkach na 100 000 mieszkańców w uprzemysłowionych krajach europejskich i w Ameryce Północnej i zapadalność na ten nowotwór w ostatnich dziesiątkach lat stale wzrasta.

Przyczyny raka trzustki nie są znane, ale podkreśla się rolę czynników predysponujących, do których zalicza się: palenie tytoniu, wysokobialkową i wysokotłuszczową dietę, przewlekłe zapalenie trzustki (szczególnie postacie wrodzone, kamicę żółciową i przebytą cholecystektomię, niedokrwistość Addisona -Biermera.

Objawy kliniczne raka trzustki nie są specyficzne. Zazwyczaj w opracowaniach na ten temat podkreśla się klasyczna triadę objawów w postaci bólów nadbrzusza, obniżenia masy ciała i żółtaczki. Niestety zdecydowana większość chorych przy pojawieniu się tych objawów ma zaawansowany nowotwór czasami z przerzutami do sąsiadujących węzłów chłonnych i do wątroby. U części chorych żółtaczka może być pierwszym objawem choroby. Zwłaszcza jeżeli pojawi się bez napadu bólu, powinien to być objaw alarmujący, wymagający szybkiej diagnostyki. Drugim ważnym objawem, który może sygnalizować nowotwór trzustki nawet bez innych objawów jest pojawienie się cukrzycy lub zaburzeń gospodarki węglowodanowej

W diagnostyce raka trzustki wykorzysmje się metody obrazowania (USG, tomografia komputerowa).

Badania serologiczne oznaczające tzw. markery nowotworowe maja ograniczone znaczenie i nie są podstawą do diagnostyki różnicowo- rozpoznawczej raka trzustki. Pomocnym w diagnostyce raka trzustki może być ECPW. Potwierdzenie obecności komórek nowotworowych w biopsji aspiracyjnej cienkoiglowej me jest niezbędne dla decyzji o operacji, badanie to natomiast jest przydatne w wypadku nieoperacyjności guza i decyzji o chemioterapii. Mimo tak prowadzonej diagnostyki 95% przypadków raka trzustki rozpoznaje się w okresie znacznego zaawansowania choroby

Leczenie raka trzustki jest operacyjne, wspomagane najczęściej chemioterapią lub radioterapią, niekiedy połączeniem tych metod.

U osób nie zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego prowadzi się leczenie paliatywne. W przypadku narastającej żółtaczki - próbę leczenia endoskopowego, protezowanie dróg żółciowych, lub drenaż dróg żółciowych.

W opiece paliatywnej główne kierunki działania dotyczą łagodzenia lub usuwania objawów choroby. Najczęstszym problemem u tych chorych jest ból nowotworowy, który należy zwalczać zgodnie z przyjętymi zasadami walki z bólem w chorobach. Dnigim ważnym problemem jest zwykle postępujący spadek łaknienia, często towarzyszące wymioty, zwłaszcza w bardziej zaawansowanych okresach wymagają objawowego leczenia przeciwwymiomego oraz rozłożenia całodziennej racji pokarmowej na 5 -7 porcji. Dodatek wyciągów trzustkowych jest wskazany gdy dołączają się wzdęcia i poposiłkowa biegunka. W bardziej zaawansowanych okresach choroby może być potrzebne żywienie dojelitowe przez 43 zgłębnik lub przetokę odżywczą przy zastosowaniu odpowiednich odżywek

W większości przypadków rokowanie jest niepomyślne. Ponad 95% chorych ma rozpoznaną chorobę w znacznym stadium zaawansowania, nie dającym możliwości leczenia operacyjnego Przeżycie 5-lemie dla całej populacji chorych na raka trzustki wynosi od 1% w krajach o niższym poziomie diagnostyki i onkologii do ok3 -5% w Stanach Zjednoczonych i niektórych krajach Europy Zachodniej. Jednakże istotny postęp jaki dokonał się w technice operacyjnej, niska śmiertelność okołooperacyjna i nowoczesne leczenie chemioterapeutyczne powodują, że w wyspecjalizowanych ośrodkach amerykańskich i europejskich 5-letnie przeżycie wynosi od ok7 do 25%.